16.12.2009 21:34 - @@@

Καθως ζουμε σε μια εποχη μεγαλων αλλαγων.
Σας προτρεπω να φανταστειτε πως θα ενιωθαν, οσοι ζουσαν πριν απο εμας,
οταν κυριολεκτικα ολα οσα πιστευαν οι ανθρωποι, αποδειχθηκαν αναληθη.
Διατυπωθηκαν διαφορετικες ιδεες, οπως π.χ
η προβολη του ατομικου εαυτου, η την ιδεα του ατομοκεντρισμου.
Ιδεες οπως οτι, πρεπει να οριζουμε την μοιρα μας, και να ειμαστε δημιουργοι
του πεπρωμενου μας.
Ειμαι στα 34 και υπηρξα πολλες φορες ερωτευμενος, αλλα αυτο που νιωθω
τωρα ειναι διαφορετικο.
Αλλα που ξερετε τωρα μωρε εσεις τωρα απο ερωτες?
Αυτη την φορα ειμαι ερωτευμενος με τον εαυτο μου.
Και αυτο το νομιζω γιατι, ενω ξερω οτι εχω πολλους αντιζηλους δεν τους δινω πλεον σημασια.
Ειναι πολλες φορες, ξυπναω το πρωι, εχω φτιαξει τον καφε μου, ανοιξα και τον υπολογιστη,
και στηνω διπλα στην καρεκλα, και εναν μεγαλο καθρεπτη που εχω.
Και οποτε κολλαει η σελιδα, και ειμαι αναγκασμενος να κανω επανεκκινηση, γυρναω το κεφαλι μου
προς τον καθρεπτη αντικρυζω τον εαυτο μου, και πιανω που και που κατι τριλεπτες πενταλεπτες συζητησεις.
Μια μερα τον ειπα.
Την εχω πατησει ασχημα φιλε μαζι σου, ειμαι ερωτευμενος με την παρτυ σου, αλλα και εσυ δεν πας πισω, εισαι μεγαλος μαγκας.
Αληθεια ρε φιλε εχω μια απορια με εσενα.
Με οσες γυναικες και αν ησουν, δοκιμαζαν τα παντα για να γλυτωσουν απο εσενα
και στο τελος κατι παθαιναν και επεστρεφαν. Πως το καταφερνες αυτο?
Σε ειχα δει μερικες φορες με ενα ποτηρι ουισκι στο χερι, να εισαι σκεφτικος.
Οχι οτι φοβοσουν κατι, αλλα αυτη η απλοτητα και η τρομακτικη ηρεμια που σκιαγραφοταν στο προσωπο σου,
μου εδινε να καταλαβω οτι το μελλον ειναι συμμαχος σου. Σαν να προεβλεπες τα γεγονοτα που θα επακολουθησουν και ησουν σε εναν εφησυχασμο και μια απαθεια.
Το ηξερες οτι θα γυρνουσαν ε?
Αλλα ετυχε και καποιες στιγμες να σε δω να νευριαζεις, και νευριαζες με τις αλλες επειδη δεν ηξεραν τι σημαινουν οι λεξεις ερωτας και αγαπη.
Ισως νευριαζες γιατι μεσα σου ηξερες, οτι ποτε δεν τα ενιωσαν.
Τα ελεγες και τα εδειχνες και δεν μπορουσαν να τα αναγνωρησουν.
Και κοιτα τωρα που εφτασες στα 34 και σκεφτεσαι οτι, ολα απο αυτα περασες
δεν εχουν πια καμια σημασια, κανενα απολυτος νοημα.
Αυτην την στιγμη, απο την πεινα να πεθανεις, πιο πολυ νοημα θα εχει δεν νομιζεις?
Βαζω μερικες φορες στο κωλο youtube ενα κομματι του μοτσαρτ Concerto No. 21 - Andante νομιζω καπως ετσι,
λεγεται η μαλακια αυτη, και εν το μεταξυ ειμαι και λιγο ψιλοασχετος με αυτου του ειδους
την μουσικη,αλλα το συγκεκριμενο το γουσταρω.
Ακομα και τωρα που γραφω το ποστ, αυτην την παπαρια ακουω.
Και πιστεψτε με θα μπορουσα να καθομαι να το ακουω ολη μερα και ολη νυχτα.
Ειναι πολλες φορες που καθομουν και εγραφα, αναβα το μαρλμπουρακι μου, επινα και την καφεδια μου, τραβουσα τον καπνο σκεφτομουν και ελεγα.
Καραιβικε εισαι πολυ τυχερος ανθρωπος.
Περασες μεσα απο ολες και απο ολα.
Και οσο η σταχτη απο το τσιγαρο ειναι ετοιμη να πεσει στο πατωμα, και εγω κοιταζω το παραθυρο,
απο την ακρη της κουρτινας τον κοσμο να πηγαινει και να ερχεται στο πεζοδρομιο.
Λεω οτι αυτο το πραμα που βλεπω λεγεται ζωη.
Αυτη ειναι η ζωη.
Ενα πηγαινε ελα.
Να σε δερνει η φτωχια ειναι καλο πραμα.
Το να εισαι ερωτευμενος με τον εαυτο σου, ειναι επισης πολυ καλο πραμα.
Αλλα που ξερετε μωρε εσεις τωρα απο ερωτες?
Δεν ξερετε πως ειναι, να εισαι ερωτευμενος με τον ιδιο σου τον εαυτο.
Εσεις το μονο που ξερετε ειναι, πως θα παρομοιαζατε τον εαυτο σας με γκομενα
και θα τον πηδουσατε ολη μερα.
Τι ξερετε εσεις απο ζωη και απο ερωτες.
Ουφ!!!
Ξερω θα δωσει απαντηση καμια θεομουρλη και θα μου πει.
Καραιβικε εισαι ενα ματσο σκατα πατημενα.
Και θα της πω μωρο μου, μονο εσυ μπορεις να με καταλαβεις.
Κανονικα ομως θα επρεπε να την αρχισω στα καντηλια, οπως κανουν οι πιο πολλοι.
Αλλα τελευταια νιωθω πολυ ερωτευμενος με τον εαυτο μου.
Αλλα τι ξερετε μωρε εσεις απο ερωτες?
Τζαμπα καθομαι και τα γραφω.
Ας τα μαζεψω και να φυγω καλυτερα, ας κατσει καποιος αλλος να κοιταει το παραθυρο.
Ας κατσει καποιος αλλος να κοιταει τον καθρεπτη.
Μηπως και καταλαβει τι ειναι η ζωη.