@@@
Ερχεται ο καινουργιος χρονος και παλι, ιδιος θα ειμαι.
Εντονος, με μετριοφροσυνη και σεμνοτητα.
Με λογο και αποψη, που διακρινεται η λογικοτητα και η λιτοτητα.
Ετυχε να με επαινουν, χωρις ο αλλος να ξερει αν εχω ηθος.
Ειμαι σεμνος, αλλα οχι ηθικος.
Χαχαχα. Με πιανουν τα γελια οταν μου στελνουν e-mail
και μου λενε.
Μα ποιος εισαι? Ο Θεος?
Η αληθεια ειναι οτι ειμαι απειρος, αλλα δεν χρειαζεται να ειμαι και θεος.
Ειμαι απειρος γιατι πολυ απλα ξερω να γευτω την ουσια του απειρου.
Ενας αλλος ειπε.
Εισαι ασχημος.
χαχαχα!! γελαω μαζι τους.
Δεν ξερω αν ειμαι ασχημος η ομορφος, αλλα εχω αναστημα.
Δεν ξερω αν ειμαι ασχημος, αλλα εχω ερωτικη επιθυμια.Και μαλιστα εντονη.
Καποιος αλλος ειπε.
Εισαι ασημαντος..
χαχαχ!! αχ με πιανουν τα γελια.
Το ερωτημα ειναι, πως ενας ασημαντος κανει τους σημαντικους, να σπαταλανε τον χρονο
τους, μαζι του?
Πιστευω οτι ολους αυτους, τους χειριζομαι με πολυ μεγαλη ευκολια.
Εχω την ικανοτητα βλεπεις.
Οπως ειναι γεγονος οτι η δυναμη που αντλω, η δυναμη της ηθικης μου, βασιζεται
στην αμετρητη δειλια μερικων η στα κομπλεξ τους.
Πιστευω οτι ειμαι ενας διανοουμενος για τους πιο πολλους.
Οπως πιστευω οτι μπορω να επηρρεασω και την σκεψη μερικων.
Αυτο ισως γινεται, γιατι διαθετω εκφραση απαραμιλλης σαφηνειας.
Η ας πουμε ουσιωδη λογο, ασχετως αν μερικες φορες καποιοι με βλεπουν δυσνοητο.
Θα τολμουσα να πω οτι εχω μαγικες ιδιοτητες.
χαχαχα.. Ναι ναι επηρρεαζω τα στομαχια.
Η αληθεια ειναι οτι μαζι μου, πρεπει να εχεις γερο στομαχι, αλλιως σε τρωει
η μαρμαγκα.
Το θεμα ειναι το ΚΙΝΗΤΡΟ.
Ειτε εισαι θεματογραφος, ειτε σκατατζης, που απανταει στο θεμα, το κινητρο εχει την ουσια.
Γιατι οπως και να το κανουμε, ολοι εχουμε και μοιραζομαστε τα ιδια παθη, σωστα?
Τελικα. Τωρα που το σκεφτομαι πιο καλα.
Αυτο το κινητρο, σας κανει ολους φοβισμενα ανθρωπακια.
Δεν ειστε ουτε σπουδαιοι, για να ειστε ταπεινοι, αλλα ουτε και μαγκες οπως θελετε να δειχνετε.
Ενα μονο θα σας πω.
Προσπαθειστε να γευτειτε το απειρο.
Μονο τοτε θα νιωσετε οτι ειστε καποιοι.
Βουτα το δαχτυλο στο απειρο και φερτο στην γλωσσα, ισως σταματησεις να νιωθεις ευνουχισμενος απο τα συναισθηματα σου.
Μονο τοτε, θα εχεις το αναστημα του καραιβικου.
Μονο τοτε θα ξεπερασεις τις φοβιες σου.
Μονο τοτε θα νιωσεις το μεγαλειο της ευαισθησιας.
Αγγιξε το απειρο εσυ, και ας μην γινεις ΠΟΤΕ ΘΕΟ
miercuri, 30 decembrie 2009
luni, 21 decembrie 2009
21.12.2009 @@@ 20:35
Στεγνωσε, το στομα μου απο τα πολλα τσιγαρα, και διψαω.
Δεν μου λειπει ομως το νερο.
Διψα για περιπετεια ειναι.
Kαι ο ανευ ορος παραδοσης στην λαμψη της στιγμης.
Μια στιγμη που μπορει να αποφανθει τολμηρη, ισως και οδυνηρη.
Αλλα οι εμπειριες που κουβαλω στις πλατες μου, της ωριμανσης, των ενοχων, των φοβων, της λογικης, και της παρορμητικοτητας.
Δεν μου δινουν το αισθημα, που αισθανομουν, οταν ημουν σε μικροτερη ηλικια.
Η λαμψη της στιγμης ηταν παντα διαφορετικη.
Αλλοτε ηταν εκτυφλωτικη, αλλοτε ηταν θαμπη.
Η γυναικα για εμενα ειναι γνωση.Εχω μαθει πολλα απο αυτες.
Με βοηθαει να κατανοησω πραγματα, που δεν θα μπορουσα ποτε να τα καταλαβω μονος μου.
Ολοι μας εχουμε την εμπειρια, την πληροφορια στον εγκεφαλο μας, αλλα εαν δεν υπαρχει
μια γυναικα να στις ταξινομησει στην σωστη ενοτητα, θα εισαι σαν θησεας μεσα στον λαβυρινθο.
Χωρις την αριανδη να σου δωσει το κουβαρι, θα εισαι ενας περιπλανωμενος μπαγασακος, χαμενος στον λαβυρινθο των λεξεων και των εικονων του μυαλου σου.
Το ερωτημα ειναι..
Ενω εχω την εμπειρια και την πληροφορια,
πως μπορει η γυναικα να με βοηθησει να αποκωδικοποιησω την γνωση?
Μα γιατι δεν μπορω ο ιδιος, και ειμαι συνεχεια μπερδεμενος, γιατι ειμαι συνεχεια στο σκοταδι?
Καθησα και το σκεφτηκα.
Και σκεφτηκα οτι το μυστικο... ολο το μυστηριο ειναι στο σεξ.
Η γυναικα ειναι ενα παγουβουνο, το κομματι που φαινεται, να ειναι το πιο μικρο
σε συγκριση με αυτο που ειναι κατω απο νερο, μπορει και προσδιοριζει το νοημα η και την δυναμη,
σε αυτο που πλεει απο πανω.
Ειναι ναι μεν κρυα,(σαν παγουβουνο) αλλα απο το να εισαι μεσα στο παγωμενο νερο
ειναι μια οαση, να ξαποστασεις και να αναπληρωσεις τις δυναμεις σου.
Ειναι ομως και πολλες γυναικες, σαν γλυστερα παγοβουνα.
Γυναικες που δεν σε αφηνουν να πιαστεις πανω τους.
Γυναικες που οι ακρες του παγου τους, σε κοβουν σαν σκουριασμενες μεσαιωνικες λεπιδες
και σε ξαναριχνουν ξανα στο νερο.
Υπαρχουν και γυναικες που λιωνουν απο το φαινομενο του θερμοκηπιου.
Ξερεις οτι το μελλον σου ειναι περιορισμενο, και νιωθεις οτι θα ξαναμπεις στο νερο και θα κρυωσεις.
Πριν λιωσεις μαζι της, κοιτας στον οριζοντα, κοιτας το μεγαλυτερο παγοβουνο.
Ειναι ομως μακρια.
Δεν ξερεις αν μπορεις να κολυμπησεις μεχρι εκει, φοβασε μην πνιγεις στην διαδρομη.
Αλλα ακομα και αν φτασεις, δεν μπορεις ποτε να ξερεις αν ειναι φιλοξενο.
Δεν ξερεις εαν για ακομα μια φορα η λεπιδα σου κοψει την φλεβα, και τρεξει το αιμα σου στο ψυχρο
πολικο ρευμα.
Το σιγουρο ειναι ενα.
Πηδα απο παγοβουνο σε παγοβουνο και ετσι ισως να φτασεις στον αρκτικο κυκλο.
Πηδα και ας πεσεις στο νερο.
Αυτην την στιγμη ειμαι στην κορυφη ενος παγοβουνου.
Με φυσαει ενα ψυχρο αερακι, και με χτυπαει ο πολικος ηλιος στα ματια.
Βαζω το χερι μου πανω απο τα φρυδια, και βλεπω στο νερο πολλους να κολυμπανε.
Ανθρωπους πικραμενους, δυστυχισμενους, μοναχικους.
Ανθρωπους που αισθανονται εξαπατημενοι και προδωμενοι.
Κολυμπανε και βλεπω απο τα χερια τους, που τρεχει το αιμα απο τις φλεβες, βλεπω τα σημαδια απο τις λεπιδες.
Ανθρωποι που αιμοραγουν και κατηγορουν την ζωη και τις καταστασεις που εζησαν.
Κατηγορουν ολους τους αλλους που κολυμπουν διπλα τους, ενω στην πραγματικοτητα ειναι αυτοι οι δειλοι.
Κολυμπανε και βυθιζονται στην αυτολυπηση τους.
Βυθιζονται και παιρνουν μαζι τους, το μισος και το παραπονο.
Βυθιζονται γιατι νιωθουν σημαδεμενοι απο ολους τους αλλους που τους βλεπουν απο ψηλα.
Ουφφφφφ.
Αυτος ο ηλιος μου καιει πολυ το προσωπο.
Γυναικα αντεχεις?
Κρατα ακομα λιγο.
Μην μου λιωνεις. Κρατα μην βυθιστουμε.
Μα δεν υπαρχει κανενας να σωσει αυτον τον πλανητη, απο τους ευνουχισμενους ανθρωπους?
Δεν μου λειπει ομως το νερο.
Διψα για περιπετεια ειναι.
Kαι ο ανευ ορος παραδοσης στην λαμψη της στιγμης.
Μια στιγμη που μπορει να αποφανθει τολμηρη, ισως και οδυνηρη.
Αλλα οι εμπειριες που κουβαλω στις πλατες μου, της ωριμανσης, των ενοχων, των φοβων, της λογικης, και της παρορμητικοτητας.
Δεν μου δινουν το αισθημα, που αισθανομουν, οταν ημουν σε μικροτερη ηλικια.
Η λαμψη της στιγμης ηταν παντα διαφορετικη.
Αλλοτε ηταν εκτυφλωτικη, αλλοτε ηταν θαμπη.
Η γυναικα για εμενα ειναι γνωση.Εχω μαθει πολλα απο αυτες.
Με βοηθαει να κατανοησω πραγματα, που δεν θα μπορουσα ποτε να τα καταλαβω μονος μου.
Ολοι μας εχουμε την εμπειρια, την πληροφορια στον εγκεφαλο μας, αλλα εαν δεν υπαρχει
μια γυναικα να στις ταξινομησει στην σωστη ενοτητα, θα εισαι σαν θησεας μεσα στον λαβυρινθο.
Χωρις την αριανδη να σου δωσει το κουβαρι, θα εισαι ενας περιπλανωμενος μπαγασακος, χαμενος στον λαβυρινθο των λεξεων και των εικονων του μυαλου σου.
Το ερωτημα ειναι..
Ενω εχω την εμπειρια και την πληροφορια,
πως μπορει η γυναικα να με βοηθησει να αποκωδικοποιησω την γνωση?
Μα γιατι δεν μπορω ο ιδιος, και ειμαι συνεχεια μπερδεμενος, γιατι ειμαι συνεχεια στο σκοταδι?
Καθησα και το σκεφτηκα.
Και σκεφτηκα οτι το μυστικο... ολο το μυστηριο ειναι στο σεξ.
Η γυναικα ειναι ενα παγουβουνο, το κομματι που φαινεται, να ειναι το πιο μικρο
σε συγκριση με αυτο που ειναι κατω απο νερο, μπορει και προσδιοριζει το νοημα η και την δυναμη,
σε αυτο που πλεει απο πανω.
Ειναι ναι μεν κρυα,(σαν παγουβουνο) αλλα απο το να εισαι μεσα στο παγωμενο νερο
ειναι μια οαση, να ξαποστασεις και να αναπληρωσεις τις δυναμεις σου.
Ειναι ομως και πολλες γυναικες, σαν γλυστερα παγοβουνα.
Γυναικες που δεν σε αφηνουν να πιαστεις πανω τους.
Γυναικες που οι ακρες του παγου τους, σε κοβουν σαν σκουριασμενες μεσαιωνικες λεπιδες
και σε ξαναριχνουν ξανα στο νερο.
Υπαρχουν και γυναικες που λιωνουν απο το φαινομενο του θερμοκηπιου.
Ξερεις οτι το μελλον σου ειναι περιορισμενο, και νιωθεις οτι θα ξαναμπεις στο νερο και θα κρυωσεις.
Πριν λιωσεις μαζι της, κοιτας στον οριζοντα, κοιτας το μεγαλυτερο παγοβουνο.
Ειναι ομως μακρια.
Δεν ξερεις αν μπορεις να κολυμπησεις μεχρι εκει, φοβασε μην πνιγεις στην διαδρομη.
Αλλα ακομα και αν φτασεις, δεν μπορεις ποτε να ξερεις αν ειναι φιλοξενο.
Δεν ξερεις εαν για ακομα μια φορα η λεπιδα σου κοψει την φλεβα, και τρεξει το αιμα σου στο ψυχρο
πολικο ρευμα.
Το σιγουρο ειναι ενα.
Πηδα απο παγοβουνο σε παγοβουνο και ετσι ισως να φτασεις στον αρκτικο κυκλο.
Πηδα και ας πεσεις στο νερο.
Αυτην την στιγμη ειμαι στην κορυφη ενος παγοβουνου.
Με φυσαει ενα ψυχρο αερακι, και με χτυπαει ο πολικος ηλιος στα ματια.
Βαζω το χερι μου πανω απο τα φρυδια, και βλεπω στο νερο πολλους να κολυμπανε.
Ανθρωπους πικραμενους, δυστυχισμενους, μοναχικους.
Ανθρωπους που αισθανονται εξαπατημενοι και προδωμενοι.
Κολυμπανε και βλεπω απο τα χερια τους, που τρεχει το αιμα απο τις φλεβες, βλεπω τα σημαδια απο τις λεπιδες.
Ανθρωποι που αιμοραγουν και κατηγορουν την ζωη και τις καταστασεις που εζησαν.
Κατηγορουν ολους τους αλλους που κολυμπουν διπλα τους, ενω στην πραγματικοτητα ειναι αυτοι οι δειλοι.
Κολυμπανε και βυθιζονται στην αυτολυπηση τους.
Βυθιζονται και παιρνουν μαζι τους, το μισος και το παραπονο.
Βυθιζονται γιατι νιωθουν σημαδεμενοι απο ολους τους αλλους που τους βλεπουν απο ψηλα.
Ουφφφφφ.
Αυτος ο ηλιος μου καιει πολυ το προσωπο.
Γυναικα αντεχεις?
Κρατα ακομα λιγο.
Μην μου λιωνεις. Κρατα μην βυθιστουμε.
Μα δεν υπαρχει κανενας να σωσει αυτον τον πλανητη, απο τους ευνουχισμενους ανθρωπους?
vineri, 18 decembrie 2009
@@@ 18.12.2009 19:05
Γραφεται γραφεται, και ξανα γραφεται.
Τι γραφεται μωρε?
Αφου δεν τον εχεις μεσα σου, τι καθεσαι και ασχολησε?
Εαν αυτο που γραφεις δεν πηγαζει απο μεσα σου, και δεν παει κοντρα
σε ολους και σε ολα.
Τι καθεσαι και ασχολεισαι?
Εαν δεν σου βγαινει απο τα αντερα, και εαν δεν στο ζητησει το καθε σου κυτταρο.
Τι καθεσαι μωρε και ασχολεισαι?
Εαν δεν στρωσεις τον κωλο σου ωρες ολοκληρες στην καρεκλα
μεχρι να τσιμπλιασουν τα ματια σου.
Τι καθεσαι και ασχολεισαι?
Διαβαζεις και διαβαζεις, σπας το κεφαλι σου να σου ερθει εμπνευση,
να γραψεις κατι, να δειξεις οτι κατι εισαι. Σε ποιον? Σε εμας? χαχαχαχα!!!
Αστο αφου δεν το εχεις.
Μα τι καθεσαι και ασχολεισαι?
Μα δεν ειναι μονο που γραφεις σαχλαμαρες, λες τα ιδια και τα ιδια.
Μα δεν βαρεθηκες?
Βαρεθηκες το ξερω, αυτη η βαρεμαρα σου ομως, σε κανει ακομα
πιο εξευτελιστικο στα ματια των αλλων.
Ξευτελιζεσαι και νομιζεις οτι εισαι καποιος, νομιζεις οτι εισαι μαγκας.
Μα τι καθεσαι και ασχολεισαι?
Ο εξευτελισμος ομως δεν εχει ορια, το συνεχιζεις.
Νομιζεις οτι εισαι ωραιος, νομιζεις οτι ολες οι γυναικες εχουν ανοιχτα
τα ποδια και σε περιμενουν.
Νομιζεις οτι ολα σε ανηκουν.
Αστο ρε φιλε αφου δεν το εχεις.
Μεσα σου νιωθεις οτι εισαι λιγος, αλλα το παλευεις.
Παλευεις μεσα στην λασπη και χτυπας τα χερια σου μεσα στον βουρκο
μηπως και γλυτωσεις. Μηπως και δεν λασπωθει καποιο σημειο του κορμιου σου.
Αλλα ματαια.
Βουλιαζεις ολο και πιο πολυ.
Μερικες φορες θελεις ενα χερι σωτηριας να σε τραβηξει προς τα εξω.
Αλλα εκει ,δεν ειναι κανενας.
Ζεις μεσα στην τρελα,και στην απογνωση, νιωθεις οτι εισαι εγκλωβισμενος.
Τα ιδια σου τα γραφομενα σε εχουν καταδικασει.
Τα ιδια σου τα γραμματα, και οι δικες σου λεξεις γυρνουν μπουμερανγκ και
καρφωνονται στην σαρκα σου και στο μυαλο σου, και σκεφτεσαι αν μπορουσες να τα γραψεις
διαφορετικα.
Σκεφτεσαι πως αν το εγραφες αλλιως ισως να μην πονουσες τοσο να μην γινοσουν τοσο ρεζιλι.
Αλλα για πες μου γιατι καθεσαι και ασχολεισαι?
Αστο βρε αδερφε αφου δεν το εχεις?
Αστο σε καποιον αλλον που ξερει να τα καταφερνει πιο καλα.
Εσυ μονο θα καθεσε και θα βλεπεις.
Μην νομιζεις οτι ειναι κατι προσωπικο η κατι το εγωιστικο.
Μερικες φορες ειναι καλο να εισαι παρατηρητικος, εχεις κατι να μαθεις απο τον αλλον.
Ασε λιγο τον εγωισμο στην ακρη και κοιτα να μαθεις, πεντε δεκα πραγματα και δεξουτα σαν χερι βοηθειας.
Μην παλευεις ποτε, για καποιον αλλον για να του αποδειξεις ποιος εισαι και τι εισαι.
Μην καταντας βαρετος για τους αλλους και μην τρωγεσαι απο μονος σου.
Μην μας κανεις βρε αδερφε να νυσταζουμε απο πληξη.
Εγω προσωπικα εχω κανει πολυ σπουδαια και ωραια πραγματα, και το μυαλο μου δεν σταματαει
ποτε να σκεφτεται τι αλλο θα μπορουσα να κανω πιο καλα.
Τι αλλο βρε παιδι μου θα με κανει να αισθανθω γεματος σαν ανθρωπος?
Σκεφτηκες εσενα ποτε τι σε γεμιζει?
Και αν υπαρχει κατι που σε γεμιζει, σκεφτηκες κατι διαφορετικο που θα σου κανει να αισθανθεις το ιδιο καλα?
Αλλα εσεις εκει.
Γραφεται γραφεται. Τι γραφεται μωρε?
Αστοοο αφου δεν το εχεις.
Το εχω εγω ρε φιλε, ναι.
Και ειμαι ο τελευταιος των τελευταιων, ειμαι ο τελευταιος εκεινων που ηξεραν πως να βγουν απο την λασπη.
Να βγουν απο την λασπη χωρις καν να τους αγγιξει, χωρις καν να τους λερωσει.
Ειμαι ο τελευταιος εκεινων των περιπλανωμενων και σκεπτομενων ανθρωπων που δεν τους αγγιξε η λασπη αλλα τους εθαψε αυτη.
Τι γραφεται μωρε?
Αφου δεν τον εχεις μεσα σου, τι καθεσαι και ασχολησε?
Εαν αυτο που γραφεις δεν πηγαζει απο μεσα σου, και δεν παει κοντρα
σε ολους και σε ολα.
Τι καθεσαι και ασχολεισαι?
Εαν δεν σου βγαινει απο τα αντερα, και εαν δεν στο ζητησει το καθε σου κυτταρο.
Τι καθεσαι μωρε και ασχολεισαι?
Εαν δεν στρωσεις τον κωλο σου ωρες ολοκληρες στην καρεκλα
μεχρι να τσιμπλιασουν τα ματια σου.
Τι καθεσαι και ασχολεισαι?
Διαβαζεις και διαβαζεις, σπας το κεφαλι σου να σου ερθει εμπνευση,
να γραψεις κατι, να δειξεις οτι κατι εισαι. Σε ποιον? Σε εμας? χαχαχαχα!!!
Αστο αφου δεν το εχεις.
Μα τι καθεσαι και ασχολεισαι?
Μα δεν ειναι μονο που γραφεις σαχλαμαρες, λες τα ιδια και τα ιδια.
Μα δεν βαρεθηκες?
Βαρεθηκες το ξερω, αυτη η βαρεμαρα σου ομως, σε κανει ακομα
πιο εξευτελιστικο στα ματια των αλλων.
Ξευτελιζεσαι και νομιζεις οτι εισαι καποιος, νομιζεις οτι εισαι μαγκας.
Μα τι καθεσαι και ασχολεισαι?
Ο εξευτελισμος ομως δεν εχει ορια, το συνεχιζεις.
Νομιζεις οτι εισαι ωραιος, νομιζεις οτι ολες οι γυναικες εχουν ανοιχτα
τα ποδια και σε περιμενουν.
Νομιζεις οτι ολα σε ανηκουν.
Αστο ρε φιλε αφου δεν το εχεις.
Μεσα σου νιωθεις οτι εισαι λιγος, αλλα το παλευεις.
Παλευεις μεσα στην λασπη και χτυπας τα χερια σου μεσα στον βουρκο
μηπως και γλυτωσεις. Μηπως και δεν λασπωθει καποιο σημειο του κορμιου σου.
Αλλα ματαια.
Βουλιαζεις ολο και πιο πολυ.
Μερικες φορες θελεις ενα χερι σωτηριας να σε τραβηξει προς τα εξω.
Αλλα εκει ,δεν ειναι κανενας.
Ζεις μεσα στην τρελα,και στην απογνωση, νιωθεις οτι εισαι εγκλωβισμενος.
Τα ιδια σου τα γραφομενα σε εχουν καταδικασει.
Τα ιδια σου τα γραμματα, και οι δικες σου λεξεις γυρνουν μπουμερανγκ και
καρφωνονται στην σαρκα σου και στο μυαλο σου, και σκεφτεσαι αν μπορουσες να τα γραψεις
διαφορετικα.
Σκεφτεσαι πως αν το εγραφες αλλιως ισως να μην πονουσες τοσο να μην γινοσουν τοσο ρεζιλι.
Αλλα για πες μου γιατι καθεσαι και ασχολεισαι?
Αστο βρε αδερφε αφου δεν το εχεις?
Αστο σε καποιον αλλον που ξερει να τα καταφερνει πιο καλα.
Εσυ μονο θα καθεσε και θα βλεπεις.
Μην νομιζεις οτι ειναι κατι προσωπικο η κατι το εγωιστικο.
Μερικες φορες ειναι καλο να εισαι παρατηρητικος, εχεις κατι να μαθεις απο τον αλλον.
Ασε λιγο τον εγωισμο στην ακρη και κοιτα να μαθεις, πεντε δεκα πραγματα και δεξουτα σαν χερι βοηθειας.
Μην παλευεις ποτε, για καποιον αλλον για να του αποδειξεις ποιος εισαι και τι εισαι.
Μην καταντας βαρετος για τους αλλους και μην τρωγεσαι απο μονος σου.
Μην μας κανεις βρε αδερφε να νυσταζουμε απο πληξη.
Εγω προσωπικα εχω κανει πολυ σπουδαια και ωραια πραγματα, και το μυαλο μου δεν σταματαει
ποτε να σκεφτεται τι αλλο θα μπορουσα να κανω πιο καλα.
Τι αλλο βρε παιδι μου θα με κανει να αισθανθω γεματος σαν ανθρωπος?
Σκεφτηκες εσενα ποτε τι σε γεμιζει?
Και αν υπαρχει κατι που σε γεμιζει, σκεφτηκες κατι διαφορετικο που θα σου κανει να αισθανθεις το ιδιο καλα?
Αλλα εσεις εκει.
Γραφεται γραφεται. Τι γραφεται μωρε?
Αστοοο αφου δεν το εχεις.
Το εχω εγω ρε φιλε, ναι.
Και ειμαι ο τελευταιος των τελευταιων, ειμαι ο τελευταιος εκεινων που ηξεραν πως να βγουν απο την λασπη.
Να βγουν απο την λασπη χωρις καν να τους αγγιξει, χωρις καν να τους λερωσει.
Ειμαι ο τελευταιος εκεινων των περιπλανωμενων και σκεπτομενων ανθρωπων που δεν τους αγγιξε η λασπη αλλα τους εθαψε αυτη.
joi, 17 decembrie 2009
17.12.2009 21:24
Εναν γαλλικο γλυκο παρακαλω, και αν εχετε και μερικα κουλουρακια
για βουτημα, θα ηταν οτι πρεπει για μου κοψει λιγο την πεινα,
γιατι το εχω κανει πλεον συνηθεια να τρωο καθε απογευμα ( ειπα στην σερβιτορα).
Και με κοιταξε με ενα βλεμμα γεματο απορια, σαν να ηθελε να μου πει.
Tι καθε απογευμα βρε χριστιανε μου? Μια χαρα ειναι το στυλακι σου.
Που να δεις κατι αλλα παχυδερμα γουρουνια που ερχονται στο μαγαζι, και οχι μονο μας χαλανε την αισθητικη του μαγαζιου,
αλλα δεν ξερουν ουτε να πινουν τον καφε.
Ρουφανε και ρουφανε, λες και βρισκονται στην κουζινα του σπιτιου τους και τρωνε σουπα.
Γυρισε την πλατη και μπηκε και χωθηκε μεσα στο μπαρ της, ετοιμαζοντας τον δισκο με τον καφε και τα κουλουρακια.
Ειχα ραντεβου με εναν φιλο, ο οποιος εδω και μερικους μηνες εχει χωρισει απο την γυναικα του και νομιζω πως ειναι σε μια κατασταση εξαθλιωσης.
Εχω μεγαλη περιεργεια να ακουσω τι θελει να μου πει γιατι, για καποιος λογους παντα το ραντεβου επαιρνε αναβολη, και δεν του ειχε δοθει η ευκαιρια να μου εκμυστηρευτει το προβλημα του.
Τον βλεπω που εφτασε με το αυτοκινητο, και προσπαθει να παρκαρει.
Βγαινει απο το αυτοκινητο, και παρατηρω οτι το ντυσιμο του ειναι μετρημενο,
τα παπουτσια του γυαλισμενα, το μαλλι του καθαρο και χτενισμενο, γενικα σε πολυ κατασταση τον ειδα.
Μπαινει στο μαγαζι, με βλεπει στο τραπεζι που καθομαι, και ερχεται προς το μερος μου.
-Αργησα λιγο ε?
Μπα οχι καθολου, και εγω εχει περιπου δεκα λεπτα που ηρθα.
-Α ωραια.
Για πες μου τι γινεται? Πως τα περνας?
-Ας τα λεμε καλα, ας τα λεμε.
Τι εγινε με την υποθεση με την πρωην σου, ενταξει ολα τελειωσαν?
Μολις αναφερα την λεξη πρωην ειδα ο ανθρωπος αναστατωθηκε, νευριασε.
Νευριασε οχι επειδη την μισει, ξερω πολυ καλα οτι την αγαπαει ακομα.
Νευριασε επειδη του εχει κανει την ζωη μια κολαση.
-Πιστευα οτι εαν θα χωριζαμε θα τελειωναν ολα, αλλα δυστυχως δεν ειναι τοσο απλα τα πραγματα.
Δηλαδη τι εννοεις ρε φιλε?
-Εννοω οτι απο την μερα που βγηκε το διαζυγιο συνειδητοποιησα οτι ολο το συστημα ειναι εναντιον μου.
Δηλαδη?
-Να πως να στο πω τωρα?
Ο γαμος φιλε μου ειναι ενα συμβολαιο μαλακισμενο, που τα δικαιωματα ειναι μονο για τις γυναικες χωρις περιοριστικους ορους.
Φιλε μου προσπαθω ειλικρινα σε να σε καταλαβω αλλα θελεις γινε λιγο πιο συγκεκριμενος.
Ετοιμος ο καφες, ειπε η σερβιτορα.
Εσεις κυριε θα πιειτε τιποτα?
-Εναν γαλλικο μετριο με λιγο ντραμπουι, ευχαριστω.
Εννοω φιλε μου οτι αν μια παντρεμενη γυναικα βαρεθει τον αντρα της για τον αλφα βητα λογο,
και ας πουμε κατα τυχη, εχει βρει εναν γκομενο που θελει να ζησει μαζι του, και ζητησει
διαζυγιο.
Οχι μονο μου εχει γ@μησει την ψυχολογια και μου φορεσε το κερατο, δικαιουται την μιση μου περιουσια,
δικαιουτε να παρει την διατροφη, και μου παιρνει και τα παιδια απο πανω.
Με λιγα λογια ειμαι καταδικασμενος σε θανατο.
Και ειμαι καταδικασμενος επειδη αυτη βρηκε γκομενο.
Με καταλαβαινεις οτι νιωθω σαν να ειμαι φυλακη?
Ετυχε βρε αδερφε που μερικες φορες ειχα οικονομικες δυσκολιες, και δεν μπορουσα να πληρωσω την διατροφη,
και τσουπ αμεσως χαρτι ο δικηγορος της.
Αλλα αυτο που μου την εδωσε πιο πολυ στα νευρα ξερεις πιο ηταν?
Πιο?
Οτι ειπε στο δικαστηριο οτι ασκησα επανω της βια.
Ναι ναι.
Η γυναικα που αγαπουσα, και εκανα ολες τις θυσιες για αυτην και την οικογενεια μου, χωρια που με κερατωσε, ειπε οτι την χτυπαω κιολας.
Επικαλεστηκε οικογενειακη βια η πορνη.
-Τι να σου πω ρε γαμωτο? Η αληθεια ειναι οτι το κρατος και οι νομοι δεν προστατευουν τον αντρα.
Αλλα και αυτες οι γυναικες βρε παιδι μου, δεν ξερω τι γινεται με δαυτες, νομιζω οτι το μυαλο τους
εχει σαλεψει.
Εχουν γινει ονειροπαρμενες, γεματες υποκρισια χωρις κανενα φιλοτιμο πανω τους.
Κοιταζουν πως να περασουν καλα, ψαχνουν ωραιους και πλουσιους, και οσο για τους αλλους
απλα τους αγνοοουν.
Ελα ελα ερχεται ο καφες, πιες λιγο να ηρεμησεις και ας τα δουμε τα πραγματα απο την καλη μερια
εαν και φυσικα υπαρχει ε?
Μια μερα φιλε μια γυναικα μου ειπε οτι.
Η γυναικα ηταν αυτη που παλια εκανε το κουμαντο, και οτι σε καποια φαση της ιστοριας ηρθε η πτωση.
Αυτο η γυναικα δεν μπορεσει να το δεχτει ποτε, και παντα εβρισκε τροπους, να αντιστρεψει τους ρολους.
Και αυτο το πραγμα επιδιωκει μεχρι και σημερα. Και ξερεις πως το καταφερνει?
Στηριζεται στον φιλοτιμο των αντρων. Οτι καταφερε μεχρι τωρα ειναι γιατι οι αντρες ειναι σκατοφιλοτιμοι.
Να σου το πω αλλιως?.
Οταν μια γυναικα που δηθεν ειναι καταπιεσμενη, θα παει και θα τα πει σε εναν ανδρα δηθεν φιλοτιμο
ενω αυτος ισως θελει να την ριξει στο κρεβατι, και θα του πει, οτι εγω πλεον θελω να ειμαι ανεξαρτητη.
Οποτε καταλαβαινεις, ψεμα στο ψεμα, νομο στον νομο, δικαστηρια στα δικαστηρια, φτασαμε σε αυτο το σημειο που ειμαστε τωρα.
Η πλακα ειναι οτι μιλανε για ισοτητα, ενω στο μυαλο τους ειναι ακομα φρεσκια η εκδικηση της πτωσης ε?
Να σου πω και κατι αλλο.
Μην κανεις καμια μαλακια και ανοιξεις παρομοια κουβεντα σαν αυτη που κανουμε τωρα με γυναικα?
Δεν θα σου δωσει σημασια, και θα σε πει μαλακα και απο πανω.
Θα σε πει μαλακα, και δεν θα την πεις και τιποτα.
Και ξερεις γιατι δεν θα την πεις?
Γιατι ξερεις, οτι μπορει να σε συρει απο πισω της σαν σκυλακι, ακουμποντας μονο το χερι της στο φερμουαρ του παντελονιου σου.
Το φερμουαρ σου, ειναι το λουρακι αν δεν το καταλαβες.
Νομιζω οτι πλεον εισαι ανυπερασπιστος, και οχι μονο εσυ, αλλα πολλοι αντρες στον κοσμο ετσι νιωθουν.
Ανυπερασπιστοι και μονοι, και το μονο πραγμα που εχουν να κανουν ειναι να δουλευουν, να πληρωνουν
και εαν εχουν και κουραγιο να βρουν καμια γκομενα να πηδανε.
Αλλα και αυτη θα την βαρεθει, και θα αρχισει παλι να ψαχνει για την επομενη, και παει λεγοντας.
Δεν ξερω εαν σε βοηθησα καθολου, με ολα αυτα που σου ειπα, αλλα νομιζω οτι ο δρομος που σου ετυχε ειναι μονοδρομος.
Εχει ομως που και που και κατι παρακλαδια που βγαζουν σε αδιεξοδο...
Τι κανουμε παμε να φυγουμε? Τον καφε τον ηπιαμε, τα κουλουρακια τα φαγαμε, να πληρωσουμε και την σερβιτορα ε?
Δεν μου λες?
Το προσεξες οτι η σερβιτορα εχει ωραιο κωλο?
Πολυ θα ηθελα να ξερω ποιος θα τον πληρωσει?
Ευχομαι μονο να κραταει καλα οικονομικα, γιατι αλλιως μαυρο φιδι που τον εφαγε.
για βουτημα, θα ηταν οτι πρεπει για μου κοψει λιγο την πεινα,
γιατι το εχω κανει πλεον συνηθεια να τρωο καθε απογευμα ( ειπα στην σερβιτορα).
Και με κοιταξε με ενα βλεμμα γεματο απορια, σαν να ηθελε να μου πει.
Tι καθε απογευμα βρε χριστιανε μου? Μια χαρα ειναι το στυλακι σου.
Που να δεις κατι αλλα παχυδερμα γουρουνια που ερχονται στο μαγαζι, και οχι μονο μας χαλανε την αισθητικη του μαγαζιου,
αλλα δεν ξερουν ουτε να πινουν τον καφε.
Ρουφανε και ρουφανε, λες και βρισκονται στην κουζινα του σπιτιου τους και τρωνε σουπα.
Γυρισε την πλατη και μπηκε και χωθηκε μεσα στο μπαρ της, ετοιμαζοντας τον δισκο με τον καφε και τα κουλουρακια.
Ειχα ραντεβου με εναν φιλο, ο οποιος εδω και μερικους μηνες εχει χωρισει απο την γυναικα του και νομιζω πως ειναι σε μια κατασταση εξαθλιωσης.
Εχω μεγαλη περιεργεια να ακουσω τι θελει να μου πει γιατι, για καποιος λογους παντα το ραντεβου επαιρνε αναβολη, και δεν του ειχε δοθει η ευκαιρια να μου εκμυστηρευτει το προβλημα του.
Τον βλεπω που εφτασε με το αυτοκινητο, και προσπαθει να παρκαρει.
Βγαινει απο το αυτοκινητο, και παρατηρω οτι το ντυσιμο του ειναι μετρημενο,
τα παπουτσια του γυαλισμενα, το μαλλι του καθαρο και χτενισμενο, γενικα σε πολυ κατασταση τον ειδα.
Μπαινει στο μαγαζι, με βλεπει στο τραπεζι που καθομαι, και ερχεται προς το μερος μου.
-Αργησα λιγο ε?
Μπα οχι καθολου, και εγω εχει περιπου δεκα λεπτα που ηρθα.
-Α ωραια.
Για πες μου τι γινεται? Πως τα περνας?
-Ας τα λεμε καλα, ας τα λεμε.
Τι εγινε με την υποθεση με την πρωην σου, ενταξει ολα τελειωσαν?
Μολις αναφερα την λεξη πρωην ειδα ο ανθρωπος αναστατωθηκε, νευριασε.
Νευριασε οχι επειδη την μισει, ξερω πολυ καλα οτι την αγαπαει ακομα.
Νευριασε επειδη του εχει κανει την ζωη μια κολαση.
-Πιστευα οτι εαν θα χωριζαμε θα τελειωναν ολα, αλλα δυστυχως δεν ειναι τοσο απλα τα πραγματα.
Δηλαδη τι εννοεις ρε φιλε?
-Εννοω οτι απο την μερα που βγηκε το διαζυγιο συνειδητοποιησα οτι ολο το συστημα ειναι εναντιον μου.
Δηλαδη?
-Να πως να στο πω τωρα?
Ο γαμος φιλε μου ειναι ενα συμβολαιο μαλακισμενο, που τα δικαιωματα ειναι μονο για τις γυναικες χωρις περιοριστικους ορους.
Φιλε μου προσπαθω ειλικρινα σε να σε καταλαβω αλλα θελεις γινε λιγο πιο συγκεκριμενος.
Ετοιμος ο καφες, ειπε η σερβιτορα.
Εσεις κυριε θα πιειτε τιποτα?
-Εναν γαλλικο μετριο με λιγο ντραμπουι, ευχαριστω.
Εννοω φιλε μου οτι αν μια παντρεμενη γυναικα βαρεθει τον αντρα της για τον αλφα βητα λογο,
και ας πουμε κατα τυχη, εχει βρει εναν γκομενο που θελει να ζησει μαζι του, και ζητησει
διαζυγιο.
Οχι μονο μου εχει γ@μησει την ψυχολογια και μου φορεσε το κερατο, δικαιουται την μιση μου περιουσια,
δικαιουτε να παρει την διατροφη, και μου παιρνει και τα παιδια απο πανω.
Με λιγα λογια ειμαι καταδικασμενος σε θανατο.
Και ειμαι καταδικασμενος επειδη αυτη βρηκε γκομενο.
Με καταλαβαινεις οτι νιωθω σαν να ειμαι φυλακη?
Ετυχε βρε αδερφε που μερικες φορες ειχα οικονομικες δυσκολιες, και δεν μπορουσα να πληρωσω την διατροφη,
και τσουπ αμεσως χαρτι ο δικηγορος της.
Αλλα αυτο που μου την εδωσε πιο πολυ στα νευρα ξερεις πιο ηταν?
Πιο?
Οτι ειπε στο δικαστηριο οτι ασκησα επανω της βια.
Ναι ναι.
Η γυναικα που αγαπουσα, και εκανα ολες τις θυσιες για αυτην και την οικογενεια μου, χωρια που με κερατωσε, ειπε οτι την χτυπαω κιολας.
Επικαλεστηκε οικογενειακη βια η πορνη.
-Τι να σου πω ρε γαμωτο? Η αληθεια ειναι οτι το κρατος και οι νομοι δεν προστατευουν τον αντρα.
Αλλα και αυτες οι γυναικες βρε παιδι μου, δεν ξερω τι γινεται με δαυτες, νομιζω οτι το μυαλο τους
εχει σαλεψει.
Εχουν γινει ονειροπαρμενες, γεματες υποκρισια χωρις κανενα φιλοτιμο πανω τους.
Κοιταζουν πως να περασουν καλα, ψαχνουν ωραιους και πλουσιους, και οσο για τους αλλους
απλα τους αγνοοουν.
Ελα ελα ερχεται ο καφες, πιες λιγο να ηρεμησεις και ας τα δουμε τα πραγματα απο την καλη μερια
εαν και φυσικα υπαρχει ε?
Μια μερα φιλε μια γυναικα μου ειπε οτι.
Η γυναικα ηταν αυτη που παλια εκανε το κουμαντο, και οτι σε καποια φαση της ιστοριας ηρθε η πτωση.
Αυτο η γυναικα δεν μπορεσει να το δεχτει ποτε, και παντα εβρισκε τροπους, να αντιστρεψει τους ρολους.
Και αυτο το πραγμα επιδιωκει μεχρι και σημερα. Και ξερεις πως το καταφερνει?
Στηριζεται στον φιλοτιμο των αντρων. Οτι καταφερε μεχρι τωρα ειναι γιατι οι αντρες ειναι σκατοφιλοτιμοι.
Να σου το πω αλλιως?.
Οταν μια γυναικα που δηθεν ειναι καταπιεσμενη, θα παει και θα τα πει σε εναν ανδρα δηθεν φιλοτιμο
ενω αυτος ισως θελει να την ριξει στο κρεβατι, και θα του πει, οτι εγω πλεον θελω να ειμαι ανεξαρτητη.
Οποτε καταλαβαινεις, ψεμα στο ψεμα, νομο στον νομο, δικαστηρια στα δικαστηρια, φτασαμε σε αυτο το σημειο που ειμαστε τωρα.
Η πλακα ειναι οτι μιλανε για ισοτητα, ενω στο μυαλο τους ειναι ακομα φρεσκια η εκδικηση της πτωσης ε?
Να σου πω και κατι αλλο.
Μην κανεις καμια μαλακια και ανοιξεις παρομοια κουβεντα σαν αυτη που κανουμε τωρα με γυναικα?
Δεν θα σου δωσει σημασια, και θα σε πει μαλακα και απο πανω.
Θα σε πει μαλακα, και δεν θα την πεις και τιποτα.
Και ξερεις γιατι δεν θα την πεις?
Γιατι ξερεις, οτι μπορει να σε συρει απο πισω της σαν σκυλακι, ακουμποντας μονο το χερι της στο φερμουαρ του παντελονιου σου.
Το φερμουαρ σου, ειναι το λουρακι αν δεν το καταλαβες.
Νομιζω οτι πλεον εισαι ανυπερασπιστος, και οχι μονο εσυ, αλλα πολλοι αντρες στον κοσμο ετσι νιωθουν.
Ανυπερασπιστοι και μονοι, και το μονο πραγμα που εχουν να κανουν ειναι να δουλευουν, να πληρωνουν
και εαν εχουν και κουραγιο να βρουν καμια γκομενα να πηδανε.
Αλλα και αυτη θα την βαρεθει, και θα αρχισει παλι να ψαχνει για την επομενη, και παει λεγοντας.
Δεν ξερω εαν σε βοηθησα καθολου, με ολα αυτα που σου ειπα, αλλα νομιζω οτι ο δρομος που σου ετυχε ειναι μονοδρομος.
Εχει ομως που και που και κατι παρακλαδια που βγαζουν σε αδιεξοδο...
Τι κανουμε παμε να φυγουμε? Τον καφε τον ηπιαμε, τα κουλουρακια τα φαγαμε, να πληρωσουμε και την σερβιτορα ε?
Δεν μου λες?
Το προσεξες οτι η σερβιτορα εχει ωραιο κωλο?
Πολυ θα ηθελα να ξερω ποιος θα τον πληρωσει?
Ευχομαι μονο να κραταει καλα οικονομικα, γιατι αλλιως μαυρο φιδι που τον εφαγε.
miercuri, 16 decembrie 2009
16.12.2009 21:34 - @@@
Καθως ζουμε σε μια εποχη μεγαλων αλλαγων.
Σας προτρεπω να φανταστειτε πως θα ενιωθαν, οσοι ζουσαν πριν απο εμας,
οταν κυριολεκτικα ολα οσα πιστευαν οι ανθρωποι, αποδειχθηκαν αναληθη.
Διατυπωθηκαν διαφορετικες ιδεες, οπως π.χ
η προβολη του ατομικου εαυτου, η την ιδεα του ατομοκεντρισμου.
Ιδεες οπως οτι, πρεπει να οριζουμε την μοιρα μας, και να ειμαστε δημιουργοι
του πεπρωμενου μας.
Ειμαι στα 34 και υπηρξα πολλες φορες ερωτευμενος, αλλα αυτο που νιωθω
τωρα ειναι διαφορετικο.
Αλλα που ξερετε τωρα μωρε εσεις τωρα απο ερωτες?
Αυτη την φορα ειμαι ερωτευμενος με τον εαυτο μου.
Και αυτο το νομιζω γιατι, ενω ξερω οτι εχω πολλους αντιζηλους δεν τους δινω πλεον σημασια.
Ειναι πολλες φορες, ξυπναω το πρωι, εχω φτιαξει τον καφε μου, ανοιξα και τον υπολογιστη,
και στηνω διπλα στην καρεκλα, και εναν μεγαλο καθρεπτη που εχω.
Και οποτε κολλαει η σελιδα, και ειμαι αναγκασμενος να κανω επανεκκινηση, γυρναω το κεφαλι μου
προς τον καθρεπτη αντικρυζω τον εαυτο μου, και πιανω που και που κατι τριλεπτες πενταλεπτες συζητησεις.
Μια μερα τον ειπα.
Την εχω πατησει ασχημα φιλε μαζι σου, ειμαι ερωτευμενος με την παρτυ σου, αλλα και εσυ δεν πας πισω, εισαι μεγαλος μαγκας.
Αληθεια ρε φιλε εχω μια απορια με εσενα.
Με οσες γυναικες και αν ησουν, δοκιμαζαν τα παντα για να γλυτωσουν απο εσενα
και στο τελος κατι παθαιναν και επεστρεφαν. Πως το καταφερνες αυτο?
Σε ειχα δει μερικες φορες με ενα ποτηρι ουισκι στο χερι, να εισαι σκεφτικος.
Οχι οτι φοβοσουν κατι, αλλα αυτη η απλοτητα και η τρομακτικη ηρεμια που σκιαγραφοταν στο προσωπο σου,
μου εδινε να καταλαβω οτι το μελλον ειναι συμμαχος σου. Σαν να προεβλεπες τα γεγονοτα που θα επακολουθησουν και ησουν σε εναν εφησυχασμο και μια απαθεια.
Το ηξερες οτι θα γυρνουσαν ε?
Αλλα ετυχε και καποιες στιγμες να σε δω να νευριαζεις, και νευριαζες με τις αλλες επειδη δεν ηξεραν τι σημαινουν οι λεξεις ερωτας και αγαπη.
Ισως νευριαζες γιατι μεσα σου ηξερες, οτι ποτε δεν τα ενιωσαν.
Τα ελεγες και τα εδειχνες και δεν μπορουσαν να τα αναγνωρησουν.
Και κοιτα τωρα που εφτασες στα 34 και σκεφτεσαι οτι, ολα απο αυτα περασες
δεν εχουν πια καμια σημασια, κανενα απολυτος νοημα.
Αυτην την στιγμη, απο την πεινα να πεθανεις, πιο πολυ νοημα θα εχει δεν νομιζεις?
Βαζω μερικες φορες στο κωλο youtube ενα κομματι του μοτσαρτ Concerto No. 21 - Andante νομιζω καπως ετσι,
λεγεται η μαλακια αυτη, και εν το μεταξυ ειμαι και λιγο ψιλοασχετος με αυτου του ειδους
την μουσικη,αλλα το συγκεκριμενο το γουσταρω.
Ακομα και τωρα που γραφω το ποστ, αυτην την παπαρια ακουω.
Και πιστεψτε με θα μπορουσα να καθομαι να το ακουω ολη μερα και ολη νυχτα.
Ειναι πολλες φορες που καθομουν και εγραφα, αναβα το μαρλμπουρακι μου, επινα και την καφεδια μου, τραβουσα τον καπνο σκεφτομουν και ελεγα.
Καραιβικε εισαι πολυ τυχερος ανθρωπος.
Περασες μεσα απο ολες και απο ολα.
Και οσο η σταχτη απο το τσιγαρο ειναι ετοιμη να πεσει στο πατωμα, και εγω κοιταζω το παραθυρο,
απο την ακρη της κουρτινας τον κοσμο να πηγαινει και να ερχεται στο πεζοδρομιο.
Λεω οτι αυτο το πραμα που βλεπω λεγεται ζωη.
Αυτη ειναι η ζωη.
Ενα πηγαινε ελα.
Να σε δερνει η φτωχια ειναι καλο πραμα.
Το να εισαι ερωτευμενος με τον εαυτο σου, ειναι επισης πολυ καλο πραμα.
Αλλα που ξερετε μωρε εσεις τωρα απο ερωτες?
Δεν ξερετε πως ειναι, να εισαι ερωτευμενος με τον ιδιο σου τον εαυτο.
Εσεις το μονο που ξερετε ειναι, πως θα παρομοιαζατε τον εαυτο σας με γκομενα
και θα τον πηδουσατε ολη μερα.
Τι ξερετε εσεις απο ζωη και απο ερωτες.
Ουφ!!!
Ξερω θα δωσει απαντηση καμια θεομουρλη και θα μου πει.
Καραιβικε εισαι ενα ματσο σκατα πατημενα.
Και θα της πω μωρο μου, μονο εσυ μπορεις να με καταλαβεις.
Κανονικα ομως θα επρεπε να την αρχισω στα καντηλια, οπως κανουν οι πιο πολλοι.
Αλλα τελευταια νιωθω πολυ ερωτευμενος με τον εαυτο μου.
Αλλα τι ξερετε μωρε εσεις απο ερωτες?
Τζαμπα καθομαι και τα γραφω.
Ας τα μαζεψω και να φυγω καλυτερα, ας κατσει καποιος αλλος να κοιταει το παραθυρο.
Ας κατσει καποιος αλλος να κοιταει τον καθρεπτη.
Μηπως και καταλαβει τι ειναι η ζωη.
Σας προτρεπω να φανταστειτε πως θα ενιωθαν, οσοι ζουσαν πριν απο εμας,
οταν κυριολεκτικα ολα οσα πιστευαν οι ανθρωποι, αποδειχθηκαν αναληθη.
Διατυπωθηκαν διαφορετικες ιδεες, οπως π.χ
η προβολη του ατομικου εαυτου, η την ιδεα του ατομοκεντρισμου.
Ιδεες οπως οτι, πρεπει να οριζουμε την μοιρα μας, και να ειμαστε δημιουργοι
του πεπρωμενου μας.
Ειμαι στα 34 και υπηρξα πολλες φορες ερωτευμενος, αλλα αυτο που νιωθω
τωρα ειναι διαφορετικο.
Αλλα που ξερετε τωρα μωρε εσεις τωρα απο ερωτες?
Αυτη την φορα ειμαι ερωτευμενος με τον εαυτο μου.
Και αυτο το νομιζω γιατι, ενω ξερω οτι εχω πολλους αντιζηλους δεν τους δινω πλεον σημασια.
Ειναι πολλες φορες, ξυπναω το πρωι, εχω φτιαξει τον καφε μου, ανοιξα και τον υπολογιστη,
και στηνω διπλα στην καρεκλα, και εναν μεγαλο καθρεπτη που εχω.
Και οποτε κολλαει η σελιδα, και ειμαι αναγκασμενος να κανω επανεκκινηση, γυρναω το κεφαλι μου
προς τον καθρεπτη αντικρυζω τον εαυτο μου, και πιανω που και που κατι τριλεπτες πενταλεπτες συζητησεις.
Μια μερα τον ειπα.
Την εχω πατησει ασχημα φιλε μαζι σου, ειμαι ερωτευμενος με την παρτυ σου, αλλα και εσυ δεν πας πισω, εισαι μεγαλος μαγκας.
Αληθεια ρε φιλε εχω μια απορια με εσενα.
Με οσες γυναικες και αν ησουν, δοκιμαζαν τα παντα για να γλυτωσουν απο εσενα
και στο τελος κατι παθαιναν και επεστρεφαν. Πως το καταφερνες αυτο?
Σε ειχα δει μερικες φορες με ενα ποτηρι ουισκι στο χερι, να εισαι σκεφτικος.
Οχι οτι φοβοσουν κατι, αλλα αυτη η απλοτητα και η τρομακτικη ηρεμια που σκιαγραφοταν στο προσωπο σου,
μου εδινε να καταλαβω οτι το μελλον ειναι συμμαχος σου. Σαν να προεβλεπες τα γεγονοτα που θα επακολουθησουν και ησουν σε εναν εφησυχασμο και μια απαθεια.
Το ηξερες οτι θα γυρνουσαν ε?
Αλλα ετυχε και καποιες στιγμες να σε δω να νευριαζεις, και νευριαζες με τις αλλες επειδη δεν ηξεραν τι σημαινουν οι λεξεις ερωτας και αγαπη.
Ισως νευριαζες γιατι μεσα σου ηξερες, οτι ποτε δεν τα ενιωσαν.
Τα ελεγες και τα εδειχνες και δεν μπορουσαν να τα αναγνωρησουν.
Και κοιτα τωρα που εφτασες στα 34 και σκεφτεσαι οτι, ολα απο αυτα περασες
δεν εχουν πια καμια σημασια, κανενα απολυτος νοημα.
Αυτην την στιγμη, απο την πεινα να πεθανεις, πιο πολυ νοημα θα εχει δεν νομιζεις?
Βαζω μερικες φορες στο κωλο youtube ενα κομματι του μοτσαρτ Concerto No. 21 - Andante νομιζω καπως ετσι,
λεγεται η μαλακια αυτη, και εν το μεταξυ ειμαι και λιγο ψιλοασχετος με αυτου του ειδους
την μουσικη,αλλα το συγκεκριμενο το γουσταρω.
Ακομα και τωρα που γραφω το ποστ, αυτην την παπαρια ακουω.
Και πιστεψτε με θα μπορουσα να καθομαι να το ακουω ολη μερα και ολη νυχτα.
Ειναι πολλες φορες που καθομουν και εγραφα, αναβα το μαρλμπουρακι μου, επινα και την καφεδια μου, τραβουσα τον καπνο σκεφτομουν και ελεγα.
Καραιβικε εισαι πολυ τυχερος ανθρωπος.
Περασες μεσα απο ολες και απο ολα.
Και οσο η σταχτη απο το τσιγαρο ειναι ετοιμη να πεσει στο πατωμα, και εγω κοιταζω το παραθυρο,
απο την ακρη της κουρτινας τον κοσμο να πηγαινει και να ερχεται στο πεζοδρομιο.
Λεω οτι αυτο το πραμα που βλεπω λεγεται ζωη.
Αυτη ειναι η ζωη.
Ενα πηγαινε ελα.
Να σε δερνει η φτωχια ειναι καλο πραμα.
Το να εισαι ερωτευμενος με τον εαυτο σου, ειναι επισης πολυ καλο πραμα.
Αλλα που ξερετε μωρε εσεις τωρα απο ερωτες?
Δεν ξερετε πως ειναι, να εισαι ερωτευμενος με τον ιδιο σου τον εαυτο.
Εσεις το μονο που ξερετε ειναι, πως θα παρομοιαζατε τον εαυτο σας με γκομενα
και θα τον πηδουσατε ολη μερα.
Τι ξερετε εσεις απο ζωη και απο ερωτες.
Ουφ!!!
Ξερω θα δωσει απαντηση καμια θεομουρλη και θα μου πει.
Καραιβικε εισαι ενα ματσο σκατα πατημενα.
Και θα της πω μωρο μου, μονο εσυ μπορεις να με καταλαβεις.
Κανονικα ομως θα επρεπε να την αρχισω στα καντηλια, οπως κανουν οι πιο πολλοι.
Αλλα τελευταια νιωθω πολυ ερωτευμενος με τον εαυτο μου.
Αλλα τι ξερετε μωρε εσεις απο ερωτες?
Τζαμπα καθομαι και τα γραφω.
Ας τα μαζεψω και να φυγω καλυτερα, ας κατσει καποιος αλλος να κοιταει το παραθυρο.
Ας κατσει καποιος αλλος να κοιταει τον καθρεπτη.
Μηπως και καταλαβει τι ειναι η ζωη.
marți, 15 decembrie 2009
15.12.2009 20:24 @@@
Βγαινω απο το σπιτι, κλεινω την εξωπορτα βγαζω απο την τσεπη
τα τσιγαρα και ξετυλιγω την ζελατινα.
Χαλασε ο καιρος παλι, ακουω να φωναζει μια ηλικιωμενη γυναικα.
Βαζω το τσιγαρο στο στομα αλλα δεν το αναβω.
Κοιταω αριστερα και βλεπω το βουνο που το εχει πνιξει η ομιχλη,
κοιταω τις στεγες των σπιτιων στα κεραμιδια που πεφτει το ψιλοβροχο
και με ενα βημα βγαινω στο πεζοδρομιο..
Τρελαινομαι να περπατω οταν βρεχει, να πεφτει το νερο στο ξυρισμενο μου κεφαλι
και να κατρακυλαει μεχρι τα χειλη μου και με την γλωσσα να πινω την φυση.
Σκεφτηκα το νερο οτι ειναι ευλογημενο για τον ανθρωπο.
Σκεφτομαι οτι τωρα, μας ερχεται μονο του, και θα ερθει καποτε η στιγμη που θα
σκαψουμε για να το βρουμε και δεν θα το βρισκουμε..
Ειναι αγραμματη η γρια οταν λεει, χαλασε παλι ο καιρος.
Ευλογημενος ειναι ο καιρος σημερα.
Ο ανθρωπος χαλασε.
Και χαλασε γιατι φοβαται μην βραχουν τα 500 ευρω που εδωσε για ρουχα,
χαλασε γιατι εδωσε 20 ευρω να βαλει ζελε στα μαλλια, χαλασε γιατι εδωσε 30 ευρω
να του καθαρισουν το αυτοκινητο στο πλυντηριο.
Δεν με νοιαζει εαν χαλασε ο καιρος οπως το εννοουν. Οπως δεν με νοιαζει
οταν ακουω τον μαναβη, τον κρεωπολη και τους αλλους, οτι σημερα
ηταν νεκρα η αγορα.
Δεν κουνιεται φυλλο ειπε δυνατα ο εμπορος υφασματων και τον ακουσαν ολοι
οσοι ηταν γυρω του..
Δεν πεφτει σαλιο. Ξαναφωναξε....
Καποιος κουνησε πανω κατω το κεφαλι του ζαρωνοντας το στομα του.
Καποιος αλλος ξυνει το κεφαλι του απο αμηχανια.
Αλλα εμενα δεν με ενδιαφερει καθολου.
Ας καταστραφουν ολοι.
Τι να με ενδιαφερει?
Αν αυτος πουλησει δεκα μετρα υφασμα, η εκατο?
Αν πουλησει ο αλλος 2 κιλα μοσχαρισιο κρεας η πενηντα?
Δεν με αφορα.
Εμενα με ενδιαφερει να βγω στον δρομο, και να βραχουν τα παπουτσια μου.
Να παω στο περιπτερο να αγορασω την τσιχλα μου, τα τσιγαρα μου, και την εφημεριδα μου.
Να σταματησω στο σουβλατζιδικο και να φαω 2 σουβλακια, να πιω και ενα αναψυκτικο.
Τι με νοιαζει εαν χρεωκοπησε η κραισλερ, η μερσεντες η καποια αλλη εταιρια?
Τι με νοιαζει εαν υπαρχουν εκατομμυρια ανεργοι σε ολο τον κοσμο, και δεν μπορουν να ταισουν
τα παιδια τους, η δεν μπορουν να εχουν γεματο το χριστουγεννιατικο τραπεζι?
Πρεπει να με ενδιαφερει εαν εχει δωρα κατω απο το χριστουγεννιατικο δεντρο, που τα παιδια περιμενουν με ανυπομονησια?
Τι με νοιαζει σε ποιον θα πεσει το πρωτοχρονιατικο λαχειο, απο που ειναι, και ποσα θα παρει?
Εμενα με νοιαζει να βγω στην βροχη και να βραχουν τα παπουτσια μου.
Δεν με ενδιαφερουν τα προβληματα που εχει ο κοσμος.
Εμενα με απασχολουν τα μικρα πραγματακια, που για καποιους αλλους ειναι
εντελως ασημαντα.
Ε τι να κανουμε αυτος ειμαι.
Με ενδιαφερουν τα ατομα, που την σκεψη τους μπορει να την κανουν πραξη, δεν με ενδιαφερει
ρε φιλε το πολυ το μπλα μπλα, και λογια του αερα, για να δειξεις σε εμενα οτι καποιος εισαι.
Ουτε με ενδιαφερει ποτε θα παρεις το δωρο χριστουγεννων ,πως και που θα το ξοδεψεις.
Ε μαααα!!
Σημερα ο καιρος ειναι χαρμα, και η βροχη εξακολουθει να πεφτει ακαταπαυστα, και στο πεζοδρομιο
βλεπω εναν σκυλο που το τριχωμα του εχει γινει σαν κουρελου, το κεφαλι του μια δεξια και αριστερα
προσπαθωντας να προσανατολιστει απο που ερχονται η διαφορες μυρωδιες, γιατι η πεινα του θεριζει τα αντερα.
Βλεπω και μια γυναικα μελαχρινη που με κοιταει στα ματια, σαν να ψαχνει τον αντρα της ζωης της.
Και εγω απλα την προσπερνω.
Την προσπερνω γιατι, δεν την αρεσει η βροχη, την προσπερνω γιατι κραταει την ομπρελα, την προσπερνω γιατι φοβαται την βροχη.
Εαν φοβαται την βροχη ποσο μαλλον θα φοβαται εναν ανδρα ε?
Την προσπερνω γιατι φοβαται να βρεξει τα παπουτσια της.
Την προσπερνω γιατι δεν ειδε την ζωη απο ψηλα, να μπορεσει να δει ποιος ελεγχει την ζωη της, και την τυχη της.
Να δει την ζωη απο ψηλα και να καταλαβει τι ειναι αυτο που την κυνηγαει καθημερινα στους δρομους, και εχει αυτην την ανασφαλεια.
Την προσπερνω γιατι ,δεν μπορει να δει την ζωη, απο αλλο βαθρο να μπορεσει να ονειρευτει,να δει το παρελθον για να μπορεσει να προσδιορισει το μελλον.
Αλλα εγω, απλα την προσπερασα.
Γιατι με ενδιαφερει μονο να βραχουν τα παπουτσια μου.
Αυτα τα λαμπακια που στολιζουν τις βιτρινες και τα δεντρα πραγματικα ειναι πολυ ηλιθια δεν νομιζετε?
Προσπαθουν να τους βαλουν ολους σε ενα πνευμα γιορτινο, ξαφριζοντας το πορτοφολι του καθε ανοητου συναισθηματικα φορτισμενου ανθρωπου.
Μα ποσο πολυ ηλιθιος εχει γινει ο ανθρωπος στις μερες μας?
Και πραγματικα ειμαι ανησυχος γιατι ενω του δειχνει και του λεει οτι ειναι ηλιθιος, αυτον δεν τον απασχολει.
Το δεχεται αδιαφορωντας για το ποια ειναι η φυση του.
Αδιαφορωντας για το ποιος ηταν, και ποιος εγινε με την προτροπη καποιων αλλων.
Αδιαφορει για το ποια θα ειναι η καταληξη.
Νομιζω οτι εχει καταδικασει τον εαυτο του.
Αλλα το θλιβερο ειναι, οτι τον νοιαζει να μην βραχει.
Μην φοβασαι να δεις τα παπουτσια σου μουλιασμενα απο το νερο, ειμαι σιγουρος οτι η ζωη θα σε ανταμειψει.
Η βροχη οσο παει γινεται και πιο δυνατη, και τωρα ειναι ευκαιρια να αναψω το τσιγαρο μου.
Ας καθησω στο παγκακι, ας απλωσω και λιγο τα ποδια μου, να βραχουν καλα καλα.
Τραβαω και δυο τρεις δυνατες τζουρες, να μπορεσει να φτασει ο καπνος μεχρι τα νυχια των ποδιων.
Και μολις φτανει ο καπνος στα ακρα, συνειδητοποιω οτι ειμαι ολομοναχος μεσα στην βροχη...
Με πιανει και ενα νευρικο γελιο (Αχ θεε μου) μα τι γελιο? Και φωναζω δυνατα ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ, ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΦΟΒΙΤΣΙΑΡΗΔΕΣ.
Κρυφτειτε ανθρωπακια απο το νερο, κρυφτειτε πισω απο το δαχτυλο σας, κρυφτειτε κατω απο την ομπρελα σας.
Κρυφτειτε σαν τους βρυκολακες που φοβουντε το φως μην τους καψει, κρυφτειτε σαν τους δαιμονισμενους που φοβουνται τον αγιασμο.
Μην βγαινετε στον δρομο μονο και μονο, για να δειξετε οτι ειστε μεσα στο πνευμα τον χριστουγεννων...
Αφου εισαι διαφορετικος γιατι δεν μπαινεις μεσα στο φερετρο σου?
Εαν φοβασε το νερο, εισαι απλα ενας ζωντανος νεκρος.
Δες εμενα....
Οχι δες εμενα, ποσο μουσκεμα εχω γινει.
Δες ποσο βαρια εχουν γινει τα παπουτσια μου απο το νερο.
Ειμαι λιγο διαφορετικος απο εσενα, το ξερω.
Αλλα προσπαθησε να αλλαξεις κατι.
τα τσιγαρα και ξετυλιγω την ζελατινα.
Χαλασε ο καιρος παλι, ακουω να φωναζει μια ηλικιωμενη γυναικα.
Βαζω το τσιγαρο στο στομα αλλα δεν το αναβω.
Κοιταω αριστερα και βλεπω το βουνο που το εχει πνιξει η ομιχλη,
κοιταω τις στεγες των σπιτιων στα κεραμιδια που πεφτει το ψιλοβροχο
και με ενα βημα βγαινω στο πεζοδρομιο..
Τρελαινομαι να περπατω οταν βρεχει, να πεφτει το νερο στο ξυρισμενο μου κεφαλι
και να κατρακυλαει μεχρι τα χειλη μου και με την γλωσσα να πινω την φυση.
Σκεφτηκα το νερο οτι ειναι ευλογημενο για τον ανθρωπο.
Σκεφτομαι οτι τωρα, μας ερχεται μονο του, και θα ερθει καποτε η στιγμη που θα
σκαψουμε για να το βρουμε και δεν θα το βρισκουμε..
Ειναι αγραμματη η γρια οταν λεει, χαλασε παλι ο καιρος.
Ευλογημενος ειναι ο καιρος σημερα.
Ο ανθρωπος χαλασε.
Και χαλασε γιατι φοβαται μην βραχουν τα 500 ευρω που εδωσε για ρουχα,
χαλασε γιατι εδωσε 20 ευρω να βαλει ζελε στα μαλλια, χαλασε γιατι εδωσε 30 ευρω
να του καθαρισουν το αυτοκινητο στο πλυντηριο.
Δεν με νοιαζει εαν χαλασε ο καιρος οπως το εννοουν. Οπως δεν με νοιαζει
οταν ακουω τον μαναβη, τον κρεωπολη και τους αλλους, οτι σημερα
ηταν νεκρα η αγορα.
Δεν κουνιεται φυλλο ειπε δυνατα ο εμπορος υφασματων και τον ακουσαν ολοι
οσοι ηταν γυρω του..
Δεν πεφτει σαλιο. Ξαναφωναξε....
Καποιος κουνησε πανω κατω το κεφαλι του ζαρωνοντας το στομα του.
Καποιος αλλος ξυνει το κεφαλι του απο αμηχανια.
Αλλα εμενα δεν με ενδιαφερει καθολου.
Ας καταστραφουν ολοι.
Τι να με ενδιαφερει?
Αν αυτος πουλησει δεκα μετρα υφασμα, η εκατο?
Αν πουλησει ο αλλος 2 κιλα μοσχαρισιο κρεας η πενηντα?
Δεν με αφορα.
Εμενα με ενδιαφερει να βγω στον δρομο, και να βραχουν τα παπουτσια μου.
Να παω στο περιπτερο να αγορασω την τσιχλα μου, τα τσιγαρα μου, και την εφημεριδα μου.
Να σταματησω στο σουβλατζιδικο και να φαω 2 σουβλακια, να πιω και ενα αναψυκτικο.
Τι με νοιαζει εαν χρεωκοπησε η κραισλερ, η μερσεντες η καποια αλλη εταιρια?
Τι με νοιαζει εαν υπαρχουν εκατομμυρια ανεργοι σε ολο τον κοσμο, και δεν μπορουν να ταισουν
τα παιδια τους, η δεν μπορουν να εχουν γεματο το χριστουγεννιατικο τραπεζι?
Πρεπει να με ενδιαφερει εαν εχει δωρα κατω απο το χριστουγεννιατικο δεντρο, που τα παιδια περιμενουν με ανυπομονησια?
Τι με νοιαζει σε ποιον θα πεσει το πρωτοχρονιατικο λαχειο, απο που ειναι, και ποσα θα παρει?
Εμενα με νοιαζει να βγω στην βροχη και να βραχουν τα παπουτσια μου.
Δεν με ενδιαφερουν τα προβληματα που εχει ο κοσμος.
Εμενα με απασχολουν τα μικρα πραγματακια, που για καποιους αλλους ειναι
εντελως ασημαντα.
Ε τι να κανουμε αυτος ειμαι.
Με ενδιαφερουν τα ατομα, που την σκεψη τους μπορει να την κανουν πραξη, δεν με ενδιαφερει
ρε φιλε το πολυ το μπλα μπλα, και λογια του αερα, για να δειξεις σε εμενα οτι καποιος εισαι.
Ουτε με ενδιαφερει ποτε θα παρεις το δωρο χριστουγεννων ,πως και που θα το ξοδεψεις.
Ε μαααα!!
Σημερα ο καιρος ειναι χαρμα, και η βροχη εξακολουθει να πεφτει ακαταπαυστα, και στο πεζοδρομιο
βλεπω εναν σκυλο που το τριχωμα του εχει γινει σαν κουρελου, το κεφαλι του μια δεξια και αριστερα
προσπαθωντας να προσανατολιστει απο που ερχονται η διαφορες μυρωδιες, γιατι η πεινα του θεριζει τα αντερα.
Βλεπω και μια γυναικα μελαχρινη που με κοιταει στα ματια, σαν να ψαχνει τον αντρα της ζωης της.
Και εγω απλα την προσπερνω.
Την προσπερνω γιατι, δεν την αρεσει η βροχη, την προσπερνω γιατι κραταει την ομπρελα, την προσπερνω γιατι φοβαται την βροχη.
Εαν φοβαται την βροχη ποσο μαλλον θα φοβαται εναν ανδρα ε?
Την προσπερνω γιατι φοβαται να βρεξει τα παπουτσια της.
Την προσπερνω γιατι δεν ειδε την ζωη απο ψηλα, να μπορεσει να δει ποιος ελεγχει την ζωη της, και την τυχη της.
Να δει την ζωη απο ψηλα και να καταλαβει τι ειναι αυτο που την κυνηγαει καθημερινα στους δρομους, και εχει αυτην την ανασφαλεια.
Την προσπερνω γιατι ,δεν μπορει να δει την ζωη, απο αλλο βαθρο να μπορεσει να ονειρευτει,να δει το παρελθον για να μπορεσει να προσδιορισει το μελλον.
Αλλα εγω, απλα την προσπερασα.
Γιατι με ενδιαφερει μονο να βραχουν τα παπουτσια μου.
Αυτα τα λαμπακια που στολιζουν τις βιτρινες και τα δεντρα πραγματικα ειναι πολυ ηλιθια δεν νομιζετε?
Προσπαθουν να τους βαλουν ολους σε ενα πνευμα γιορτινο, ξαφριζοντας το πορτοφολι του καθε ανοητου συναισθηματικα φορτισμενου ανθρωπου.
Μα ποσο πολυ ηλιθιος εχει γινει ο ανθρωπος στις μερες μας?
Και πραγματικα ειμαι ανησυχος γιατι ενω του δειχνει και του λεει οτι ειναι ηλιθιος, αυτον δεν τον απασχολει.
Το δεχεται αδιαφορωντας για το ποια ειναι η φυση του.
Αδιαφορωντας για το ποιος ηταν, και ποιος εγινε με την προτροπη καποιων αλλων.
Αδιαφορει για το ποια θα ειναι η καταληξη.
Νομιζω οτι εχει καταδικασει τον εαυτο του.
Αλλα το θλιβερο ειναι, οτι τον νοιαζει να μην βραχει.
Μην φοβασαι να δεις τα παπουτσια σου μουλιασμενα απο το νερο, ειμαι σιγουρος οτι η ζωη θα σε ανταμειψει.
Η βροχη οσο παει γινεται και πιο δυνατη, και τωρα ειναι ευκαιρια να αναψω το τσιγαρο μου.
Ας καθησω στο παγκακι, ας απλωσω και λιγο τα ποδια μου, να βραχουν καλα καλα.
Τραβαω και δυο τρεις δυνατες τζουρες, να μπορεσει να φτασει ο καπνος μεχρι τα νυχια των ποδιων.
Και μολις φτανει ο καπνος στα ακρα, συνειδητοποιω οτι ειμαι ολομοναχος μεσα στην βροχη...
Με πιανει και ενα νευρικο γελιο (Αχ θεε μου) μα τι γελιο? Και φωναζω δυνατα ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ, ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΦΟΒΙΤΣΙΑΡΗΔΕΣ.
Κρυφτειτε ανθρωπακια απο το νερο, κρυφτειτε πισω απο το δαχτυλο σας, κρυφτειτε κατω απο την ομπρελα σας.
Κρυφτειτε σαν τους βρυκολακες που φοβουντε το φως μην τους καψει, κρυφτειτε σαν τους δαιμονισμενους που φοβουνται τον αγιασμο.
Μην βγαινετε στον δρομο μονο και μονο, για να δειξετε οτι ειστε μεσα στο πνευμα τον χριστουγεννων...
Αφου εισαι διαφορετικος γιατι δεν μπαινεις μεσα στο φερετρο σου?
Εαν φοβασε το νερο, εισαι απλα ενας ζωντανος νεκρος.
Δες εμενα....
Οχι δες εμενα, ποσο μουσκεμα εχω γινει.
Δες ποσο βαρια εχουν γινει τα παπουτσια μου απο το νερο.
Ειμαι λιγο διαφορετικος απο εσενα, το ξερω.
Αλλα προσπαθησε να αλλαξεις κατι.
luni, 14 decembrie 2009
14.12.2009 11:31
Η ωρα ειναι περιπου 11 το πρωι και σκεφτομαι να πιω εναν καφε.
Πρεπει να διανυσω την αποσταση τον 50 μετρων, βαζω το μπουφαν και το κασκολ, και βγαινω στον δρομο.
Το πρωτο πραγμα που αντικρυζω ειναι η αφοδευση ενος σκυλου, που μαλλον το βραδυ
ειχε υποφερει απο κρυοπαγηματα.
Δεν θα πρεπει να εχει περασει πολυ ωρα, γιατι απο μια ματια στα πεταχτα που εριξα, το αφοδευμα
ηταν σε κατασταση αχνισμου και κατρακυλας.
Σαν να μου ψιλοκοπηκε η διαθεση του ωραιου και αρωματικου καφε, και σκεφτομαι αν θα πρεπει να τον αφησω για το μεσημερι.
Καλημερα κυριε βασιλη μου φωναζει η κοπελα που διατηρει γραφειο τελετων που εκεινη την ωρα
καθαριζε τα τζαμια του μαγαζιου της..
Καλημερα της απανταω ξυνισμενα..
Ακομα δεν ηπιες καφε ε?
Να σου πω την αληθεια ακομα το σκεφτομαι.
Σκεφτεσαι αν πρεπει να πιεις καφε ?
Ναι ακομα το σκεφτομαι, και η αιτια ειναι ενα βρομοσκυλο.
Δεν ειπε τιποτα και συνεχισε να καθαριζει τα τζαμια, και ειμαι σιγουρος οτι δεν καταλαβε.
Σαν να ελεγε τι θελει να μου πει τωρα ο ποιητης?
Εχω φτασει στα 30 μετρα.
Αριστερα το περιπτερο, με κατεβασμενα στορια ακομα. Με εβαλε σε σκεψεις.
Οτι ο περιπτερας πρεπει να εχει πολυ θερμη και σεξουλιαρα γυναικα για να μην ανοιξει ακομα τετοια ωρα.
Στα δεξια μου το τυροπιταδικο.
Τι και αυτο κλειστο?
Βρε μηπως ο περιπτερας φτιαχνει καλλιτεχνικες εργασιες στο κρεβατι με την κυρια φροσω που εχει το τυροπιταδικο?
Κοιτα πως το μυαλο του ανθρωπου πως παει αμεσως στο πονηρο και στο προστυχο.
Τα επομενα 20 μετρα ηταν μουγκα και ασυνειδητα.
Μπαινω στο μαγαζι.
Καλημερααααα φωναζω. Σιωπη.
Το μαγαζι αδειο.
Καλημεραααααα ξαναφωναζω..Σιωπη.
Παλι αρχισαν να μου μπαινουν οι ιδεες.
Μηπως ο περιπτερας η φροσω και η σερβιτορα ειναι μεσα στην τουαλετα και βγαζουν τα ματια τους?
Ας περιμενω στο μπαρ.
Επαιζε μια μπαλαντα με τους Reo speedwacon που τυχαινει να ειναι και απο τα αγαπημενα μου κομματια, και καπως σαν μου εφτιαξε την διαθεση. Keep on loving you babe.:P:P:P
Kαπου στο βαθος ακουω εναν θορυβο και εστιαζω το βλεμμα μου.
Εμφανιζεται η σερβιτορα, και μολις με αντιλαμβανεται αρχιζει φτιαχνει το μπλουζακι της
συμμαζευει τα μαλλια της που τα ειχε κανει κοτσιδα, φαινοταν ο ασπρος λαιμος της και τα ωραια σκουλαρικια που φορουσε στα αυτακια της.
Ερχεται μπροστα στο μπαρ απεναντι μου, και το ματι μου πεφτει στο στηθος της.
Καλα δεν το συζηταω το μπλουζακι της ηταν πολυ αποκαλυπτικο ε?
Αλλα το στηθος της ηταν καπως περιεργο.
Σαν να τα ζουλιξε και τα δυο να τα φερει πιο κοντα το ενα στο αλλο, σαν να τα εφερε σε καποιο οριο
να ειναι ετοιμα να βγουν εξω? Καπως ετσι.
Τον συνηθισμενο καφε ε? (με ρωταει)....
Ναι ναι τις απαντω....Και πιανει το κουταλι και το μπρικι να βαλει την ζαχαρη και τον καφε.
φςςς φςςςς φυσαει 2 φορες τον ατμο της μηχανης, και ολος ο ατμος πηγε και καθησε
πανω στο στηθος της..
Βαζει το αριστερο της χερι πανω στο στερνο της και κανει 2 βιαιες κινησεις αριστερα και δεξια
σαν να ηθελε να τα ευθυγραμμισει.
Μαλλον το σουτιεν της ηταν πολυ σφιχτο.
Οσο παει η μερα μου αρχιζει να γινεται πιο ενδιαφερ(ω)ν, και να στρωνει η διαθεση.
Ε πως να το κανουμε ειναι κατι μικρα πραγματακια, οπως το στηθος της κοπελιας,
που σου κανουν να πεις. Τωρα μου εφτιαξες την μερα.
Πληρωνω και βγαινω απο το μαγαζι, ο περιπτερας εκεινη την ωρα σηκωνε τα στορια...
Ξημερωσεεεεε? Του φωναζω...
Ασε ασε αποκοιμηθηκα μου λεει...
Μεσα μου λεω, σε ποιον τα πουλας αυτα ρε βλαχο. Ποιος ξερει ποια κουτοπωνες παλι πρωι πρωι?.
Εντελως κατα συμπτωση εκεινη την ωρα ανοιγε και η φροσω το μαγαζι, και στα χερια της δηθεν
κρατουσε κατι χαρτια. Οτι και καλα ετρεχε για εξωτερικες υποθεσεις του μαγαζιου.
Κυρια φροσω εχει καμια τυροπιτα να φαμε? Οχι ακομα αγορι μου, ειχα τρεχαματα στην τραπεζα
και αργησα να ανοιξω..
Τραπεζα το λεμε τωραααααα, μου ηρθε να της πω αλλα το επνιξα...
Καλα θα ερθω πιο μετα.
Τα τζαμια απο το γραφειο τελετων ειχαν καθαρισει και το μαγαζι ειχε μεσα κοσμο.
Ποιος τα τιναξε παλι? Σκεφτηκα..... Ωραια χριστουγεννα θα κανουν αυτοι που ηταν μεσα.
Θελω περιπου 10 μετρα για να κατσω να απολαυσω τον καφε που μου εκανε η βυζαρου,
και ο δρομος εχει κανει ενα μεγαλο σημαδι σαν, καποιο αυτοκινητο να εχασε τα λαδια του..
Τι σταμπα ειναι αυτη?
Που να φανταστω οτι περασε αυτοκινητο και πατησε πανω στο αφοδευμα του σκυλου
και τα απλωσε σε ενα τετραγωνικο του μετρου?
Τα συναισθηματα, οι εικονες, και οι σκεψεις που εγιναν σε αποσταση 50 μετρων, θα μπορουσαμε να πουμε οτι ανταποκρινονται και εκφραζουν πολλους ανθρωπους, απλως δεν μπηκαν ποτε στον κοπο να τα καταγραψουν..
Λοιπον..
Οση ωρα θα κανω να απλωσω το λαστιχο, να ριξω νερο και να καθαρισω την υπογραφη του βρωμερου σκυλου.
Θελω να μου πειτε, τι σας εχει συμβει διανυοντας αποσταση 50 μετρων που ειναι αξιο καταγραφης.
Πρεπει να διανυσω την αποσταση τον 50 μετρων, βαζω το μπουφαν και το κασκολ, και βγαινω στον δρομο.
Το πρωτο πραγμα που αντικρυζω ειναι η αφοδευση ενος σκυλου, που μαλλον το βραδυ
ειχε υποφερει απο κρυοπαγηματα.
Δεν θα πρεπει να εχει περασει πολυ ωρα, γιατι απο μια ματια στα πεταχτα που εριξα, το αφοδευμα
ηταν σε κατασταση αχνισμου και κατρακυλας.
Σαν να μου ψιλοκοπηκε η διαθεση του ωραιου και αρωματικου καφε, και σκεφτομαι αν θα πρεπει να τον αφησω για το μεσημερι.
Καλημερα κυριε βασιλη μου φωναζει η κοπελα που διατηρει γραφειο τελετων που εκεινη την ωρα
καθαριζε τα τζαμια του μαγαζιου της..
Καλημερα της απανταω ξυνισμενα..
Ακομα δεν ηπιες καφε ε?
Να σου πω την αληθεια ακομα το σκεφτομαι.
Σκεφτεσαι αν πρεπει να πιεις καφε ?
Ναι ακομα το σκεφτομαι, και η αιτια ειναι ενα βρομοσκυλο.
Δεν ειπε τιποτα και συνεχισε να καθαριζει τα τζαμια, και ειμαι σιγουρος οτι δεν καταλαβε.
Σαν να ελεγε τι θελει να μου πει τωρα ο ποιητης?
Εχω φτασει στα 30 μετρα.
Αριστερα το περιπτερο, με κατεβασμενα στορια ακομα. Με εβαλε σε σκεψεις.
Οτι ο περιπτερας πρεπει να εχει πολυ θερμη και σεξουλιαρα γυναικα για να μην ανοιξει ακομα τετοια ωρα.
Στα δεξια μου το τυροπιταδικο.
Τι και αυτο κλειστο?
Βρε μηπως ο περιπτερας φτιαχνει καλλιτεχνικες εργασιες στο κρεβατι με την κυρια φροσω που εχει το τυροπιταδικο?
Κοιτα πως το μυαλο του ανθρωπου πως παει αμεσως στο πονηρο και στο προστυχο.
Τα επομενα 20 μετρα ηταν μουγκα και ασυνειδητα.
Μπαινω στο μαγαζι.
Καλημερααααα φωναζω. Σιωπη.
Το μαγαζι αδειο.
Καλημεραααααα ξαναφωναζω..Σιωπη.
Παλι αρχισαν να μου μπαινουν οι ιδεες.
Μηπως ο περιπτερας η φροσω και η σερβιτορα ειναι μεσα στην τουαλετα και βγαζουν τα ματια τους?
Ας περιμενω στο μπαρ.
Επαιζε μια μπαλαντα με τους Reo speedwacon που τυχαινει να ειναι και απο τα αγαπημενα μου κομματια, και καπως σαν μου εφτιαξε την διαθεση. Keep on loving you babe.:P:P:P
Kαπου στο βαθος ακουω εναν θορυβο και εστιαζω το βλεμμα μου.
Εμφανιζεται η σερβιτορα, και μολις με αντιλαμβανεται αρχιζει φτιαχνει το μπλουζακι της
συμμαζευει τα μαλλια της που τα ειχε κανει κοτσιδα, φαινοταν ο ασπρος λαιμος της και τα ωραια σκουλαρικια που φορουσε στα αυτακια της.
Ερχεται μπροστα στο μπαρ απεναντι μου, και το ματι μου πεφτει στο στηθος της.
Καλα δεν το συζηταω το μπλουζακι της ηταν πολυ αποκαλυπτικο ε?
Αλλα το στηθος της ηταν καπως περιεργο.
Σαν να τα ζουλιξε και τα δυο να τα φερει πιο κοντα το ενα στο αλλο, σαν να τα εφερε σε καποιο οριο
να ειναι ετοιμα να βγουν εξω? Καπως ετσι.
Τον συνηθισμενο καφε ε? (με ρωταει)....
Ναι ναι τις απαντω....Και πιανει το κουταλι και το μπρικι να βαλει την ζαχαρη και τον καφε.
φςςς φςςςς φυσαει 2 φορες τον ατμο της μηχανης, και ολος ο ατμος πηγε και καθησε
πανω στο στηθος της..
Βαζει το αριστερο της χερι πανω στο στερνο της και κανει 2 βιαιες κινησεις αριστερα και δεξια
σαν να ηθελε να τα ευθυγραμμισει.
Μαλλον το σουτιεν της ηταν πολυ σφιχτο.
Οσο παει η μερα μου αρχιζει να γινεται πιο ενδιαφερ(ω)ν, και να στρωνει η διαθεση.
Ε πως να το κανουμε ειναι κατι μικρα πραγματακια, οπως το στηθος της κοπελιας,
που σου κανουν να πεις. Τωρα μου εφτιαξες την μερα.
Πληρωνω και βγαινω απο το μαγαζι, ο περιπτερας εκεινη την ωρα σηκωνε τα στορια...
Ξημερωσεεεεε? Του φωναζω...
Ασε ασε αποκοιμηθηκα μου λεει...
Μεσα μου λεω, σε ποιον τα πουλας αυτα ρε βλαχο. Ποιος ξερει ποια κουτοπωνες παλι πρωι πρωι?.
Εντελως κατα συμπτωση εκεινη την ωρα ανοιγε και η φροσω το μαγαζι, και στα χερια της δηθεν
κρατουσε κατι χαρτια. Οτι και καλα ετρεχε για εξωτερικες υποθεσεις του μαγαζιου.
Κυρια φροσω εχει καμια τυροπιτα να φαμε? Οχι ακομα αγορι μου, ειχα τρεχαματα στην τραπεζα
και αργησα να ανοιξω..
Τραπεζα το λεμε τωραααααα, μου ηρθε να της πω αλλα το επνιξα...
Καλα θα ερθω πιο μετα.
Τα τζαμια απο το γραφειο τελετων ειχαν καθαρισει και το μαγαζι ειχε μεσα κοσμο.
Ποιος τα τιναξε παλι? Σκεφτηκα..... Ωραια χριστουγεννα θα κανουν αυτοι που ηταν μεσα.
Θελω περιπου 10 μετρα για να κατσω να απολαυσω τον καφε που μου εκανε η βυζαρου,
και ο δρομος εχει κανει ενα μεγαλο σημαδι σαν, καποιο αυτοκινητο να εχασε τα λαδια του..
Τι σταμπα ειναι αυτη?
Που να φανταστω οτι περασε αυτοκινητο και πατησε πανω στο αφοδευμα του σκυλου
και τα απλωσε σε ενα τετραγωνικο του μετρου?
Τα συναισθηματα, οι εικονες, και οι σκεψεις που εγιναν σε αποσταση 50 μετρων, θα μπορουσαμε να πουμε οτι ανταποκρινονται και εκφραζουν πολλους ανθρωπους, απλως δεν μπηκαν ποτε στον κοπο να τα καταγραψουν..
Λοιπον..
Οση ωρα θα κανω να απλωσω το λαστιχο, να ριξω νερο και να καθαρισω την υπογραφη του βρωμερου σκυλου.
Θελω να μου πειτε, τι σας εχει συμβει διανυοντας αποσταση 50 μετρων που ειναι αξιο καταγραφης.
marți, 8 decembrie 2009
08.12.2009 20:13
Καλώς κακώς είμαστε όλοι εδώ μέσα.
Και είμαστε εδώ μέσα, γιατί πολύ απλά οι κανόνες της ζωής έχουν αλλάξει.
Είμαστε εδώ, γιατί η δομή της ακεραιότητας έχει κακοποηθεί βάναυσα,
και ακρωτηριαστεί σε φάση, που δεν είναι τίποτα παρά μια αμυδρή ή τυφλή ανάμνηση.
Είμαστε εδώ γιατί, δεν είναι πια αρκετό να έχουμε τις καλύτερες ιδέες και σκέψεις, ή μάλλον την καλύτερη κατασκευή, ή την καλύτερη μεταφορική εταίρια, για να παραδώσει ο καθένας μας το προιόν που έχει να πουλήσει. (τι προιόν έχεις για πούλημα?)
Είμαστε εδώ γιατί, βρισκόμαστε σε έναν κόσμο διπροσωπιάς μάλλον πολυπροσωπίας και κλεψιάς, γιατί είναι συστατικά που δοκιμάζονται
καθημερινά, ως υποκατάστατα της καινοτομίας και της αδιαμαρτύρητης υπομονής.
Πιστέυω ότι η ιστορία μιας επιτυχημένης προσπάθειας μπορεί να υποβαθμιστεί
από μια σειρά αποφασιστικών στιγμών. Χμμμμμ!!!!
Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία όλων των πραγμάτων, όπου η τοποθέτηση ενός
μόνο σωματιδίου της υπαρξής μας, να κάνει την διαφορά μεταξύ ενός θριάμβου, μιας κατάκτησης,
και μιας καταστροφής.
Το μυστικό σε όλο αυτό είναι η ευημερία, και αυτο πραγματοποιείται άν είσαι συγκεντρωμένος και είσαι συνέχεια σε εγρήγορση.
Ο δευκαλίωνας ήταν ο πρώτος που έδωσε την φωτιά στον άνθρωπο, εγώ είμαι απλός
ο τυχερός που βρήκα το αναμμενο ξυλο το διατηρησα το έσωσα και είμαι έτοιμος να το προσφέρω.
Είμαι δηλαδή ο τύπος, που μπορώ να ανάψω την φωτιά. (Εσύ ποιός είσαι?)
Και σημαίνει κάτι αυτό.Σημαίνει ΕΙΜΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ.
Να είσαι πιο πάνω από όλους τους άλλους.
Αυτό σημαίνει πολλά.
Σημαίνει ότι έχεις την ευκαίρια, να αναπαράγεσαι, να διασπάσαι, να εξελίσσεται κάποιος με μεγαλύτερη συχνότητα, και με τους πιο επιθυμητούς συντρόφους ή ανθρώπους.
Σημαίνει ότι οι απόγονοι σου, τα παιδιά σου ή τα εγγόνια σου θα έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα επιβίωσης ή διαβίωσης, και καλύτερες ευκαιρίες να ανάψουν την δική τους φωτιά.
Προσωπικά πιστέυω, ότι η ανθρώπινη εξέλιξη ολοκλήρωσε την πορεία και διαδρομή της.
Ζούμε σε έναν κόσμο, όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν να ανάψουν το ξύλο και να δημιουργήσουν την φωτια.
Εχουν την τάση να πηδάνε συνέχεια, να πηγαίνουν στα μπάρ, και στα κλαμπς
και να πίνουν μέχρι να γίνουν αφασία, και να πέσουν σε λίθαργο.
Οπως πιστέυω, ότι η ατομοκεντρική εξέλιξη έχει αντικατασταθεί από κάτι άλλο...
Ας το πούμε, μια κοινή εξέλιξη ή μάλλον από μια κοινή διεκδίκηση.
ΟΛΑ είναι μια επένδυση.
Επένδυση ζωής ή κάτι άλλο? Χμμμμμμμ!!!
Μπορείς να επενδύσεις σε κάτι όταν δεν ξέρεις τι διακυβεύται?
Χωρίς να ξέρεις τι θέλεις πραγματικά να προστατέψεις?
Και το ερώτημα είναι..
Τι έχεις να προσφέρεις ΣΕ ΕΜΕΝΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ, για να μοιραστώ την φωτιά που είπαμε έχω, μαζι σου?
Θα προσφέρεις ή θα κλέψεις?
Θα κλέψεις για να είσαι Ο ΠΡΩΤΟΣ?
Μέχρι ΕΚΕΙ θα φτάσουμε? Στο σημείο να πούμε οτι θα μου κλέψουν αυτήν την γνώση ή δύναμη?
Οταν είμαι πρόθυμος να την μοιραστώ?
Τι έχεις να μου δώσεις, και γιατί θα ήθελες να είχεις το στίγμα του κλέφτη?
το ποστ φυσικα για μυαλα που ειναι ετοιμα να προσεφερουν.
Οι κλεφτες θα φανε μπαν. χεχεχεχε!!!!
Και είμαστε εδώ μέσα, γιατί πολύ απλά οι κανόνες της ζωής έχουν αλλάξει.
Είμαστε εδώ, γιατί η δομή της ακεραιότητας έχει κακοποηθεί βάναυσα,
και ακρωτηριαστεί σε φάση, που δεν είναι τίποτα παρά μια αμυδρή ή τυφλή ανάμνηση.
Είμαστε εδώ γιατί, δεν είναι πια αρκετό να έχουμε τις καλύτερες ιδέες και σκέψεις, ή μάλλον την καλύτερη κατασκευή, ή την καλύτερη μεταφορική εταίρια, για να παραδώσει ο καθένας μας το προιόν που έχει να πουλήσει. (τι προιόν έχεις για πούλημα?)
Είμαστε εδώ γιατί, βρισκόμαστε σε έναν κόσμο διπροσωπιάς μάλλον πολυπροσωπίας και κλεψιάς, γιατί είναι συστατικά που δοκιμάζονται
καθημερινά, ως υποκατάστατα της καινοτομίας και της αδιαμαρτύρητης υπομονής.
Πιστέυω ότι η ιστορία μιας επιτυχημένης προσπάθειας μπορεί να υποβαθμιστεί
από μια σειρά αποφασιστικών στιγμών. Χμμμμμ!!!!
Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία όλων των πραγμάτων, όπου η τοποθέτηση ενός
μόνο σωματιδίου της υπαρξής μας, να κάνει την διαφορά μεταξύ ενός θριάμβου, μιας κατάκτησης,
και μιας καταστροφής.
Το μυστικό σε όλο αυτό είναι η ευημερία, και αυτο πραγματοποιείται άν είσαι συγκεντρωμένος και είσαι συνέχεια σε εγρήγορση.
Ο δευκαλίωνας ήταν ο πρώτος που έδωσε την φωτιά στον άνθρωπο, εγώ είμαι απλός
ο τυχερός που βρήκα το αναμμενο ξυλο το διατηρησα το έσωσα και είμαι έτοιμος να το προσφέρω.
Είμαι δηλαδή ο τύπος, που μπορώ να ανάψω την φωτιά. (Εσύ ποιός είσαι?)
Και σημαίνει κάτι αυτό.Σημαίνει ΕΙΜΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ.
Να είσαι πιο πάνω από όλους τους άλλους.
Αυτό σημαίνει πολλά.
Σημαίνει ότι έχεις την ευκαίρια, να αναπαράγεσαι, να διασπάσαι, να εξελίσσεται κάποιος με μεγαλύτερη συχνότητα, και με τους πιο επιθυμητούς συντρόφους ή ανθρώπους.
Σημαίνει ότι οι απόγονοι σου, τα παιδιά σου ή τα εγγόνια σου θα έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα επιβίωσης ή διαβίωσης, και καλύτερες ευκαιρίες να ανάψουν την δική τους φωτιά.
Προσωπικά πιστέυω, ότι η ανθρώπινη εξέλιξη ολοκλήρωσε την πορεία και διαδρομή της.
Ζούμε σε έναν κόσμο, όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν να ανάψουν το ξύλο και να δημιουργήσουν την φωτια.
Εχουν την τάση να πηδάνε συνέχεια, να πηγαίνουν στα μπάρ, και στα κλαμπς
και να πίνουν μέχρι να γίνουν αφασία, και να πέσουν σε λίθαργο.
Οπως πιστέυω, ότι η ατομοκεντρική εξέλιξη έχει αντικατασταθεί από κάτι άλλο...
Ας το πούμε, μια κοινή εξέλιξη ή μάλλον από μια κοινή διεκδίκηση.
ΟΛΑ είναι μια επένδυση.
Επένδυση ζωής ή κάτι άλλο? Χμμμμμμμ!!!
Μπορείς να επενδύσεις σε κάτι όταν δεν ξέρεις τι διακυβεύται?
Χωρίς να ξέρεις τι θέλεις πραγματικά να προστατέψεις?
Και το ερώτημα είναι..
Τι έχεις να προσφέρεις ΣΕ ΕΜΕΝΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ, για να μοιραστώ την φωτιά που είπαμε έχω, μαζι σου?
Θα προσφέρεις ή θα κλέψεις?
Θα κλέψεις για να είσαι Ο ΠΡΩΤΟΣ?
Μέχρι ΕΚΕΙ θα φτάσουμε? Στο σημείο να πούμε οτι θα μου κλέψουν αυτήν την γνώση ή δύναμη?
Οταν είμαι πρόθυμος να την μοιραστώ?
Τι έχεις να μου δώσεις, και γιατί θα ήθελες να είχεις το στίγμα του κλέφτη?
το ποστ φυσικα για μυαλα που ειναι ετοιμα να προσεφερουν.
Οι κλεφτες θα φανε μπαν. χεχεχεχε!!!!
luni, 7 decembrie 2009
@@@ 07.12.2009 01:53
Ας μιλήσουμε λίγο για σχέσεις και για γάμους, αν και σπάνια αναφέρομαι σε αυτά
κάποτε θα έπρεπε να το κάνω.
Για εμένα ο γάμος είναι θεσμός καταπίεσης, και έχω την εντύπωση οτι θα έπρεπε να καταργηθεί
εδώ και πάρα πολλά χρόνια πρίν.
Η αγάπη ειναι μια μαγική τροφή παρηγοριάς για τους αδυναμους και τους
αμόρφωτους.
Εχουν την αίσθηση οτι νιώθεις μια ζεστασιά και τρυφερότητα και στο τέλος
καταλήγεις να είσαι αδύναμος εξαρτώμενος και χοντρός.
Δυστηχώς όμως δεν μπορώ να πιστέψω όλες αυτές τις αηδίες ε?
Οπως θα ήθελα να πιστέψω τις στριπτιτζούδες που τσιτσιδώνοντε με την καλή και χρυσή
καρδιά τους που είναι πάντα να σου δώσουν παρέα και τρυφερότητα.
Νιώθω οτι είμαι καταδικασμένος να βλέπω τον κόσμο όπως είναι, και όσο για την δήθεν
αγάπη..... απλά είναι ένας μύθος.
Η αλήθεια πονάει το ξέρω, αλλά είμαι σίγουρος 100% οτι έτσι ακριβώς είναι.
Κάπου πήρε το μάτι μου ένα θέμα για τον εθισμό στο σέξ, και μου γεννήθηκε μια απορία η μάλλον ερώτηση, απο πότε το κοινό σέξ έγινε έγκλημα ε?
Μα σήμερα το να είσαι ανύπαντρος είναι κάτι σαν να έχασες μερικά κιλάκια.
Οταν εγώ σχεδόν κάθε βράδυ κολυμπάω σε μια λίμνη σέξ, οι υπόλοιποι σχεδόν κοιμούντε
απο τις 9 το βράδυ αγκαλίτσα και κολλητά.
Τώρα θα μου πείτε, το κολλητά είναι ωραία κατάσταση ρε φίλε.
Ναι συμφωνώ απόλυτα αλλά σαν το <<πίσω-κολλητά δεν είναι, σωσταά?
Κάποτε ένας μου ειχε πεί, κάνε χαβαλέ όσο μπορείς. Και θυμάμαι τώρα πόσο δίκιο και σόφος
ήταν, και ειδικά στο θέμα σέξ και γκόμενες, γάμοι και χαζομάρες.
Οι γκόμενες ειναι σαν αράβικα άλογα, τρομάζουν εύκολα, αλλά επειδή είναι και λίγο παλαβιάρες τις αρέσει να γελάνε με έναν άνδρα, τις κάνει αυτό να νιώθουν πιο άνετα και πιό δυνατές
και επομένως είναι πιο δεκτικές να κάνουν σέξ με έναν άγνωστο ε? Πώς το βλέπετε?
Τώρα θα πεταχτεί καμιά τσαχπινούλα και θα πεί, εγώ κύριε δεν μιλάω σε αγνώστους..
Ε ναι μαντάμ πως να το κάνουμε έχεις και ένα τουπέ, ε αλοίμονο.
Αλλά να ξέρετε, αυτό εδώ είναι ψαρωτικό γιατί μέσα τις ξέρει, όσα πιο λίγα στοιχεία ξέρει ο άλλος
πι.χι ονόματα διευθύνσεις τόσο πιο καλύτερα, ακόμα και το μικρό το όνομα αν μπορεί να το αποφύγει θα το κάνει, αλλά δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία αυτό.
Αλλά όπως και να το κάνουμε υπάρχουν οι όμορφες γκόμενες υπάρχουν και οι άσχημες
και σε μια άσχημη γκόμενα μπορεί να ρίξουν ένα μαξιλάρι στο πρόσωπο και ενα πίσω από τον λαιμό
και αυτό το σκυλί θα την κυνηγήσει (πηδηξει) μια χαρά, ε? Αλλά ένας τύπος με το (big) πουλί του έχει άλλες ευκαιρίες,
γιατί μέσα του έχει ένα κουλάρισμα και μια αυτοπεποίθηση...Και όταν έχει αυτή την φλόγα μέσα του
και είναι έτοιμος να ρίξει μια γκόμενα, θα ξέρει πώς να της πει κανά δυο κοπλιμέντα ίσα ίσα που θα αγγίξουν τα χείλη του τον λαιμό της ε? Και ας του έρθει και ότι μπούρδα θέλει στο μυαλό.
Ας πούμε τι ωραία χείλια έχεις ή τι ωραία μάτια, ή τι ωραία που μυρίζει ο λαιμός σου, ή ότι σε βρίσκω πολύ έξυπνη, τελοςπάντων ότι μαλακία του κατέβει. Με αυτό έχεις κατορθώσει κάτι πολύ σημαντικό να ξέρεις.Την έβαλες να σκεφτεί ότι είσαι ακόμα ένας ξενέρωτος, ένα καλό παιδάκι που δεν θα μπορέσεις ποτέ να την ξεβρακώσεις. Και όσο κάνει αυτές τις ηλίθιες σκέψεις, ανασηκώνοντας τα μάτια της πρός τα επάνω, σαν να λέει μας τα είπαν και άλλοι ρε φίλε αυτά, τότε το μόνο που σου μένει να κάνεις είναι να τις πατήσεις τον κάλο και να της δείξεις, πως πας για παιχνίδι με άλλη γκόμενα. Αν την προσβάλεις και στην ψύχρα ακόμα πιο καλά. Με λίγα λόγια να την φτύσεις.Και σας το λέω σε όλους, και βάλτε το καλά στο μυαλό σας..
Εάν σε μια σχέση θέλεις να είσαι δυνατός 'όσο πιο λιγότερο δείχνεις οτι νοιάζεσε για τον άλλον, τόσο το καλύτερο. Να είσαι σίγουρος θα έχεις το πάνω χέρι. Πόσοι ξυπνήσατε και είχατε αγκαλιά μια γκόμενα? Φαντάζομαι πολλοί. Οταν ξυπνήσεις και σκέφτεσε αγάπες και παπάριες στο τετράγωνο, τότε το πρώτο πράγμα που θα κάνεις είναι να σηκωθείς επάνω και να μην πάρεις τα παπούτσια σου, ούτε καν τις κάλτσες και απλώς τρέχεις και την κοπανάς και μην είδατε τον παναή... Γιατί εάν όχι την επόμενη μέρα η την άλλη εβδομάδα να είσαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα πληγωθείς..
Ξέρω πολύ καλά ότι κάποιες γυναίκες τώρα με μισούν, χεχεχε!! εγώ όμως δεν αισθάνομαι το ίδιο. Και δεν αισθάνομαι το ίδιο γιατί πολύ απλά ξέρω ότι τις γυναίκες τις αρέσει να τις πηδάς αλλά όχι να τις την φέρνεις πισώπλατα.
Οπότε όσο και πολύπλοκο μπορεί να φαίνεται ότι είναι οι σχέσεις η το κοινό σέξ, άλλο τόσο απλό νομίζω ότι είναι εγώ.
Εχω διαβασει πολλά θέματα εδώ μέσα που λένε τι πρέπει να κάνω για να κερδίσω έναν άντρα και σκέφτονται και σκέφτονται, και σκέφτονται, και στο τέλος μένουν με την απορία και το κομπλεξικισμό τους.Τι κάνεις? Του κάνεις μια πίπα, και τον έχεις κερδίσει,τόσο απλό είναι.
Εάν δεν μπορείς να το κάνεις, το προτιμότερο που έχεις να κάνεις είναι να συνειδητοποιήσεις, ότι θα μείνεις μόνη σου. Και αντί να γεμίζεις το κεφάλι σου με φαντασιώσεις για έναν τύπο που μάλλον δεν θα αποκτήσεις πότε ε?
Μπορεί να το αντιμετωπίσει αυτό μια γυναίκα? Μπααα!!
Οταν μιλάμε για σχέσεις η έναν γάμο αναφερόμαστε σε μια πίεση κοινωνική η κοινωνική σχέση και σέξ.
Εάν δεν υπήρχαν αυτά τα συστατικά, τα δύο φύλλα ούτε κάν θα μιλούσαν μεταξύ τους.
Εάν αυτά που γράφω τα διαβάσει ένα ζευγάρι παντρεμένο, και μή θα πεί τι γράφει τώρα ετούτος?
Πόσα ζευγάρια προσποιούντε ότι είναι το τέλειο ενώ δεν είναι στην πραγματικότητα?
Αλλά όταν υπάρχει προσποιήση τότε το σίγουρο είναι ότι κάποιος από τους δύο φταίει.
Το σίγουρο είναι ότι κάποιος από τους δύο θέλει να χωρίσει, το ερώτημα είναι μπορεί μετά να βρεί κάτι το αξιόλογο?
Και για να το βρεί πρέπει να βγεί στην γύρα και να ψάχνει. Σε πόσα λάθος κρεβάτια θα καταλήξει για να το βρεί?
Ποιό θα είναι το οικονομικό και το κοινωνικό κόστος? ε?
Ακούω αγάπες, αγάπες, όλοι ψάχνουν την αγάπη.
Εγώ σας λέω να ψάξετε την λαχνεία και την κοινωνική ολοκλήρωση, πιο λίγο θα μπερδευτείτε παρά να αγαπήσετε και να κερδίσετε τον πόνο που μπορεί να έχει διάρκεια μερικά χρόνια.
Και τώρα που είπα πόνος, πφφφφφφ. Ας το αναλύσω.
Και ας αρχίσουμε από τις γυναίκες.
Η πρώτη διαπίστωση που κάνει, είναι ότι ο άντρας είναι αναξιόπιστος, και αυτό συμβαίνει
γιατί όταν έρθει η στιγμή να σηκώσει ανάστημα και να κάνει κάποια κίνηση χέζετε επάνω του.
Μέχρι εκείνη την στιγμή η γυναίκα νόμιζε ότι ο άντρας είναι δυνατός και θαρραλέος και ξαφνικά
διαπιστώνει ότι είναι όλα στην φαντασία της, από τα πρότυπα αντρών που είδαν σε τανίες και βιβλία.
Το ερώτημα σε πολλά πόστ αυτό ακριβώς δηλώνει. Μα πού είναι σήμερα οι άντρες?
Ας πάμε τώρα στους άντρες.
Λενε..Οι γυναίκες έχουν την εντύπωση ότι αυτές είναι τα θύματα, ότι δήθεν παίζουνε με την ψύχη τους και την καρδιά τους, έτσι άπλα για την πλάκα τους. Λένε οι γυναίκες ότι το μόνο που θέλουν είναι αγάπη,αλλά το μόνο που θέλουν είναι μια λίστα με τα αιτηματά τους.
Να είναι όμορφος, λεφτάς, κοινωνική θέση.
Αντρες φοβάστε αυτά τα κριτήρια? Μην φοβάστε δεν θα πηδηχτούν μαζί σας. (ειρωνικά το λέω ε?)
Γιατί πολύ απλά θα επιλέξουν κάποιον που πέρασε το τέστ.
11:01
η ζημια ξεκιναει μεσα απο το ιδιο το σπιτι.
Απο τους γονεις.. Που λενε.
Αντεεεεεεεεε τι κανεις? Ακομα? Τι περιμενεις? Ποτε θα παντρευτεις? Ποτε θα συμμαζευτεις?
Αντε κανε ενα παιδι να χαρουμε και εμεις. Αντε να φτιαξεις και εσυ την ζωη σου.
Ποια ζωη μου μωρε? Γαμω την ζωη μου μεσα.
Αντε και τα κανεις ολα αυτα και χωριζεις..
Μετα λενε..
ΕΕΕΕΕ ηταν γραμμενο να γινει. ΕΕΕΕΕΕΕΕΕ θα βρεις κατι αλλο να σου αξιζει..
ΕΕΕΕΕ δεν εισαι ο πρωτος που χωριζει. ΕΕΕΕΕΕΕ καλα εκανες και χωρισες για να δουμε τωρα τι σκατα θα φαει...
Αυτα ολα τα λενε οι μαναδες για τις γυναικες. Λες και αυτη δεν ειναι γυναικα, λες και δεν θα μπορουσε τυχει ιδια περιπτωση σε αυτην. Ωραια μιλαμε εκ του ασφαλους ε?
Ολοι νομιζουν οτι ειναι κατι το υποχρεωτικο, και απλως πρεπει να περασεις αυτο το σταδιο
ασχετα αν πετυχεις η αποτυχεις.
Αυτο το θεωρεις λογικο?
Το θεμα θα μου πεις ειναι, οτι πρεπει να εξελιχθουμε σαν ειδος και να κανουμε παιδια.
Και πρεπει να υπαρχει νομικη οικονομικη στηριξη.
Διαβασα 2 φορες την απαντηση σου και δεν ειδα να διαφωνω καπου.
Η χρυση τομη που ειναι ομως σε ολο αυτο?
08.12.2009 16:12
οτι εχω μια αποψη δεν σημαινει οτι ολοι πρεπει να συμφωνησουν ε?
Αλλα αυτο δεν σημαινει οτι τα ισοπεδωνω και ολα και ουτε ειμαι και απολυτος.
Οτι βλεπεις και αλλα χρωματα ειναι λογικο, αλλα μην νομιζεις οτι και εγω εχω αχρωματοψια.
Ειναι στιγμες που μας αρεσει ενα συγκεκριμμενος τροπος ζωης, και αυτος ο τροπος ζωης
τοτε εχει πολλα χρωματα, μονοχρωμες ειναι οταν εισαι ερωτευμενος και εκει σταματαει η λογικη
βγαινεις εξω απο τον εαυτο σου και βλεπεις τα πραγματα αλλιως.
Οταν αγαπας και πληγωθεις και ξαναμπεις μεσα στον εαυτο σου, τοτε θα δεις τον πονο.
Η αγαπη ειναι ενα νομισμα που εχει 2 οψεις.
Λιγες φορες το νομισμα θα πεσει στην ευτυχια, πιο πολλες πεφτει στον πονο..
Αλλα μην το βαζετε κατω.
Η ζωη εχει πολλα νομισματα.
Απλως εγω δεν στριβω νομισμα, το αφηνω σε ισοροπια, και ας πεσει μονο τους σε οποια πλευρα θελει αυτο.
κάποτε θα έπρεπε να το κάνω.
Για εμένα ο γάμος είναι θεσμός καταπίεσης, και έχω την εντύπωση οτι θα έπρεπε να καταργηθεί
εδώ και πάρα πολλά χρόνια πρίν.
Η αγάπη ειναι μια μαγική τροφή παρηγοριάς για τους αδυναμους και τους
αμόρφωτους.
Εχουν την αίσθηση οτι νιώθεις μια ζεστασιά και τρυφερότητα και στο τέλος
καταλήγεις να είσαι αδύναμος εξαρτώμενος και χοντρός.
Δυστηχώς όμως δεν μπορώ να πιστέψω όλες αυτές τις αηδίες ε?
Οπως θα ήθελα να πιστέψω τις στριπτιτζούδες που τσιτσιδώνοντε με την καλή και χρυσή
καρδιά τους που είναι πάντα να σου δώσουν παρέα και τρυφερότητα.
Νιώθω οτι είμαι καταδικασμένος να βλέπω τον κόσμο όπως είναι, και όσο για την δήθεν
αγάπη..... απλά είναι ένας μύθος.
Η αλήθεια πονάει το ξέρω, αλλά είμαι σίγουρος 100% οτι έτσι ακριβώς είναι.
Κάπου πήρε το μάτι μου ένα θέμα για τον εθισμό στο σέξ, και μου γεννήθηκε μια απορία η μάλλον ερώτηση, απο πότε το κοινό σέξ έγινε έγκλημα ε?
Μα σήμερα το να είσαι ανύπαντρος είναι κάτι σαν να έχασες μερικά κιλάκια.
Οταν εγώ σχεδόν κάθε βράδυ κολυμπάω σε μια λίμνη σέξ, οι υπόλοιποι σχεδόν κοιμούντε
απο τις 9 το βράδυ αγκαλίτσα και κολλητά.
Τώρα θα μου πείτε, το κολλητά είναι ωραία κατάσταση ρε φίλε.
Ναι συμφωνώ απόλυτα αλλά σαν το <<πίσω-κολλητά δεν είναι, σωσταά?
Κάποτε ένας μου ειχε πεί, κάνε χαβαλέ όσο μπορείς. Και θυμάμαι τώρα πόσο δίκιο και σόφος
ήταν, και ειδικά στο θέμα σέξ και γκόμενες, γάμοι και χαζομάρες.
Οι γκόμενες ειναι σαν αράβικα άλογα, τρομάζουν εύκολα, αλλά επειδή είναι και λίγο παλαβιάρες τις αρέσει να γελάνε με έναν άνδρα, τις κάνει αυτό να νιώθουν πιο άνετα και πιό δυνατές
και επομένως είναι πιο δεκτικές να κάνουν σέξ με έναν άγνωστο ε? Πώς το βλέπετε?
Τώρα θα πεταχτεί καμιά τσαχπινούλα και θα πεί, εγώ κύριε δεν μιλάω σε αγνώστους..
Ε ναι μαντάμ πως να το κάνουμε έχεις και ένα τουπέ, ε αλοίμονο.
Αλλά να ξέρετε, αυτό εδώ είναι ψαρωτικό γιατί μέσα τις ξέρει, όσα πιο λίγα στοιχεία ξέρει ο άλλος
πι.χι ονόματα διευθύνσεις τόσο πιο καλύτερα, ακόμα και το μικρό το όνομα αν μπορεί να το αποφύγει θα το κάνει, αλλά δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία αυτό.
Αλλά όπως και να το κάνουμε υπάρχουν οι όμορφες γκόμενες υπάρχουν και οι άσχημες
και σε μια άσχημη γκόμενα μπορεί να ρίξουν ένα μαξιλάρι στο πρόσωπο και ενα πίσω από τον λαιμό
και αυτό το σκυλί θα την κυνηγήσει (πηδηξει) μια χαρά, ε? Αλλά ένας τύπος με το (big) πουλί του έχει άλλες ευκαιρίες,
γιατί μέσα του έχει ένα κουλάρισμα και μια αυτοπεποίθηση...Και όταν έχει αυτή την φλόγα μέσα του
και είναι έτοιμος να ρίξει μια γκόμενα, θα ξέρει πώς να της πει κανά δυο κοπλιμέντα ίσα ίσα που θα αγγίξουν τα χείλη του τον λαιμό της ε? Και ας του έρθει και ότι μπούρδα θέλει στο μυαλό.
Ας πούμε τι ωραία χείλια έχεις ή τι ωραία μάτια, ή τι ωραία που μυρίζει ο λαιμός σου, ή ότι σε βρίσκω πολύ έξυπνη, τελοςπάντων ότι μαλακία του κατέβει. Με αυτό έχεις κατορθώσει κάτι πολύ σημαντικό να ξέρεις.Την έβαλες να σκεφτεί ότι είσαι ακόμα ένας ξενέρωτος, ένα καλό παιδάκι που δεν θα μπορέσεις ποτέ να την ξεβρακώσεις. Και όσο κάνει αυτές τις ηλίθιες σκέψεις, ανασηκώνοντας τα μάτια της πρός τα επάνω, σαν να λέει μας τα είπαν και άλλοι ρε φίλε αυτά, τότε το μόνο που σου μένει να κάνεις είναι να τις πατήσεις τον κάλο και να της δείξεις, πως πας για παιχνίδι με άλλη γκόμενα. Αν την προσβάλεις και στην ψύχρα ακόμα πιο καλά. Με λίγα λόγια να την φτύσεις.Και σας το λέω σε όλους, και βάλτε το καλά στο μυαλό σας..
Εάν σε μια σχέση θέλεις να είσαι δυνατός 'όσο πιο λιγότερο δείχνεις οτι νοιάζεσε για τον άλλον, τόσο το καλύτερο. Να είσαι σίγουρος θα έχεις το πάνω χέρι. Πόσοι ξυπνήσατε και είχατε αγκαλιά μια γκόμενα? Φαντάζομαι πολλοί. Οταν ξυπνήσεις και σκέφτεσε αγάπες και παπάριες στο τετράγωνο, τότε το πρώτο πράγμα που θα κάνεις είναι να σηκωθείς επάνω και να μην πάρεις τα παπούτσια σου, ούτε καν τις κάλτσες και απλώς τρέχεις και την κοπανάς και μην είδατε τον παναή... Γιατί εάν όχι την επόμενη μέρα η την άλλη εβδομάδα να είσαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα πληγωθείς..
Ξέρω πολύ καλά ότι κάποιες γυναίκες τώρα με μισούν, χεχεχε!! εγώ όμως δεν αισθάνομαι το ίδιο. Και δεν αισθάνομαι το ίδιο γιατί πολύ απλά ξέρω ότι τις γυναίκες τις αρέσει να τις πηδάς αλλά όχι να τις την φέρνεις πισώπλατα.
Οπότε όσο και πολύπλοκο μπορεί να φαίνεται ότι είναι οι σχέσεις η το κοινό σέξ, άλλο τόσο απλό νομίζω ότι είναι εγώ.
Εχω διαβασει πολλά θέματα εδώ μέσα που λένε τι πρέπει να κάνω για να κερδίσω έναν άντρα και σκέφτονται και σκέφτονται, και σκέφτονται, και στο τέλος μένουν με την απορία και το κομπλεξικισμό τους.Τι κάνεις? Του κάνεις μια πίπα, και τον έχεις κερδίσει,τόσο απλό είναι.
Εάν δεν μπορείς να το κάνεις, το προτιμότερο που έχεις να κάνεις είναι να συνειδητοποιήσεις, ότι θα μείνεις μόνη σου. Και αντί να γεμίζεις το κεφάλι σου με φαντασιώσεις για έναν τύπο που μάλλον δεν θα αποκτήσεις πότε ε?
Μπορεί να το αντιμετωπίσει αυτό μια γυναίκα? Μπααα!!
Οταν μιλάμε για σχέσεις η έναν γάμο αναφερόμαστε σε μια πίεση κοινωνική η κοινωνική σχέση και σέξ.
Εάν δεν υπήρχαν αυτά τα συστατικά, τα δύο φύλλα ούτε κάν θα μιλούσαν μεταξύ τους.
Εάν αυτά που γράφω τα διαβάσει ένα ζευγάρι παντρεμένο, και μή θα πεί τι γράφει τώρα ετούτος?
Πόσα ζευγάρια προσποιούντε ότι είναι το τέλειο ενώ δεν είναι στην πραγματικότητα?
Αλλά όταν υπάρχει προσποιήση τότε το σίγουρο είναι ότι κάποιος από τους δύο φταίει.
Το σίγουρο είναι ότι κάποιος από τους δύο θέλει να χωρίσει, το ερώτημα είναι μπορεί μετά να βρεί κάτι το αξιόλογο?
Και για να το βρεί πρέπει να βγεί στην γύρα και να ψάχνει. Σε πόσα λάθος κρεβάτια θα καταλήξει για να το βρεί?
Ποιό θα είναι το οικονομικό και το κοινωνικό κόστος? ε?
Ακούω αγάπες, αγάπες, όλοι ψάχνουν την αγάπη.
Εγώ σας λέω να ψάξετε την λαχνεία και την κοινωνική ολοκλήρωση, πιο λίγο θα μπερδευτείτε παρά να αγαπήσετε και να κερδίσετε τον πόνο που μπορεί να έχει διάρκεια μερικά χρόνια.
Και τώρα που είπα πόνος, πφφφφφφ. Ας το αναλύσω.
Και ας αρχίσουμε από τις γυναίκες.
Η πρώτη διαπίστωση που κάνει, είναι ότι ο άντρας είναι αναξιόπιστος, και αυτό συμβαίνει
γιατί όταν έρθει η στιγμή να σηκώσει ανάστημα και να κάνει κάποια κίνηση χέζετε επάνω του.
Μέχρι εκείνη την στιγμή η γυναίκα νόμιζε ότι ο άντρας είναι δυνατός και θαρραλέος και ξαφνικά
διαπιστώνει ότι είναι όλα στην φαντασία της, από τα πρότυπα αντρών που είδαν σε τανίες και βιβλία.
Το ερώτημα σε πολλά πόστ αυτό ακριβώς δηλώνει. Μα πού είναι σήμερα οι άντρες?
Ας πάμε τώρα στους άντρες.
Λενε..Οι γυναίκες έχουν την εντύπωση ότι αυτές είναι τα θύματα, ότι δήθεν παίζουνε με την ψύχη τους και την καρδιά τους, έτσι άπλα για την πλάκα τους. Λένε οι γυναίκες ότι το μόνο που θέλουν είναι αγάπη,αλλά το μόνο που θέλουν είναι μια λίστα με τα αιτηματά τους.
Να είναι όμορφος, λεφτάς, κοινωνική θέση.
Αντρες φοβάστε αυτά τα κριτήρια? Μην φοβάστε δεν θα πηδηχτούν μαζί σας. (ειρωνικά το λέω ε?)
Γιατί πολύ απλά θα επιλέξουν κάποιον που πέρασε το τέστ.
11:01
η ζημια ξεκιναει μεσα απο το ιδιο το σπιτι.
Απο τους γονεις.. Που λενε.
Αντεεεεεεεεε τι κανεις? Ακομα? Τι περιμενεις? Ποτε θα παντρευτεις? Ποτε θα συμμαζευτεις?
Αντε κανε ενα παιδι να χαρουμε και εμεις. Αντε να φτιαξεις και εσυ την ζωη σου.
Ποια ζωη μου μωρε? Γαμω την ζωη μου μεσα.
Αντε και τα κανεις ολα αυτα και χωριζεις..
Μετα λενε..
ΕΕΕΕΕ ηταν γραμμενο να γινει. ΕΕΕΕΕΕΕΕΕ θα βρεις κατι αλλο να σου αξιζει..
ΕΕΕΕΕ δεν εισαι ο πρωτος που χωριζει. ΕΕΕΕΕΕΕ καλα εκανες και χωρισες για να δουμε τωρα τι σκατα θα φαει...
Αυτα ολα τα λενε οι μαναδες για τις γυναικες. Λες και αυτη δεν ειναι γυναικα, λες και δεν θα μπορουσε τυχει ιδια περιπτωση σε αυτην. Ωραια μιλαμε εκ του ασφαλους ε?
Ολοι νομιζουν οτι ειναι κατι το υποχρεωτικο, και απλως πρεπει να περασεις αυτο το σταδιο
ασχετα αν πετυχεις η αποτυχεις.
Αυτο το θεωρεις λογικο?
Το θεμα θα μου πεις ειναι, οτι πρεπει να εξελιχθουμε σαν ειδος και να κανουμε παιδια.
Και πρεπει να υπαρχει νομικη οικονομικη στηριξη.
Διαβασα 2 φορες την απαντηση σου και δεν ειδα να διαφωνω καπου.
Η χρυση τομη που ειναι ομως σε ολο αυτο?
08.12.2009 16:12
οτι εχω μια αποψη δεν σημαινει οτι ολοι πρεπει να συμφωνησουν ε?
Αλλα αυτο δεν σημαινει οτι τα ισοπεδωνω και ολα και ουτε ειμαι και απολυτος.
Οτι βλεπεις και αλλα χρωματα ειναι λογικο, αλλα μην νομιζεις οτι και εγω εχω αχρωματοψια.
Ειναι στιγμες που μας αρεσει ενα συγκεκριμμενος τροπος ζωης, και αυτος ο τροπος ζωης
τοτε εχει πολλα χρωματα, μονοχρωμες ειναι οταν εισαι ερωτευμενος και εκει σταματαει η λογικη
βγαινεις εξω απο τον εαυτο σου και βλεπεις τα πραγματα αλλιως.
Οταν αγαπας και πληγωθεις και ξαναμπεις μεσα στον εαυτο σου, τοτε θα δεις τον πονο.
Η αγαπη ειναι ενα νομισμα που εχει 2 οψεις.
Λιγες φορες το νομισμα θα πεσει στην ευτυχια, πιο πολλες πεφτει στον πονο..
Αλλα μην το βαζετε κατω.
Η ζωη εχει πολλα νομισματα.
Απλως εγω δεν στριβω νομισμα, το αφηνω σε ισοροπια, και ας πεσει μονο τους σε οποια πλευρα θελει αυτο.
sâmbătă, 5 decembrie 2009
@@@ 05.12.2009 20:12
Τίποτα δεν τέλειωσε!!!
Τίποτα δεν τελειώνει!
Ξαναγυρίζω.
Σε ιστορίες που άφησα να γλυστράνε στο παρελθόν και να χάνουν την διάυγεια, απο το πέρασμα του χρόνου.
Και έπειτα...
Αλλά απρόσμενα κάποια στιγμή, επιστρέφουν σαν όνειρα.
Ολα αυτά τα χρόνια, κάθε μέρα που ξυπνούσα, έλεγα ζω ακόμα μια μέρα.
Δεν μπορούσα να αναπνέυσω, πνιγόμουν και ασθανόμουν οτι θα πεθάνω.
Το παρελθόν και το μέλλον να ακροβατούν στο κενό, και εγώ ταξιδευτής μέσα στον χρόνο.
Εκεί που νομίζω οτι όλα ειναι μια χαρά, ξαφνικά βρίσκομαι αλλού,
λές και κρατάω στα χέρια μου τηλεκοντρόλ.
Λές και αλλάζω τον χρόνο, τον τόπο και τις καταστάσεις, και οι παράδοξες εκπλήξεις ειναι γεγονότα
αναπόφευκτα.
Λές και πατάω το κουμπί και συναντώ τον εαυτό μου σε διαφορετική φάση, είναι ενας τρόπος
να αποφεύγω τα ανιαρά και τα κοινά, είναι ενας τρόπος να αποφύγω μια ιστορία
που εχει ειπωθεί εκαντοντάδες φορές.
Είναι ενας τρόπος περιπλάνησης, και ταυτόχρονα δημιουργίας και έμπνευσης.
Κάποιος θα με έλεγε ασθενή, ασθενή στην δίνη το χωροχρόνου και της χρονικής αστάθειας.
Ναι θα μπορούσα να ειμαι και ασθενής και γιατρός, γιατί τέτοιες χρονικές αναδρομές έχουν και ευχάριστες
και επώδυνες εκπλήξεις, να μπορέσω να γιατρέψω και να αλλάξω τα επώδυνα, και να γίνω ασθενής του έρωτα.
Τα κουμπιά για να βρεθώ στις διαστάσεις ρομαντισμού και ερωτισμού, τα εχω κάνει σούπα
απο το πολύ πάτα πάτα.
Το θλιβερό είναι όταν τα κουμπιά βραχυκυκλώνουν,
και ειδικά όταν βρίσκομαι σε φάση απογείωσης, και προσπαθώ να αποδείξω οτι ο χρόνος δεν μπορεί
να τα βάλει με τον ρομαντισμό και τον ερωτισμό.
Τότε έρχεται η εξαυλωση.
Και το μόνο που αφήνει πίσω ειναι απορίες, ερωτήματα που ελπίζουν να απαντηθούν σε άλλη χρονοδίνη.
το πόστ φυσικά για πολυδιάστατα μυαλα!!!
χεχεχεχεχε!!!!!
Τίποτα δεν τελειώνει!
Ξαναγυρίζω.
Σε ιστορίες που άφησα να γλυστράνε στο παρελθόν και να χάνουν την διάυγεια, απο το πέρασμα του χρόνου.
Και έπειτα...
Αλλά απρόσμενα κάποια στιγμή, επιστρέφουν σαν όνειρα.
Ολα αυτά τα χρόνια, κάθε μέρα που ξυπνούσα, έλεγα ζω ακόμα μια μέρα.
Δεν μπορούσα να αναπνέυσω, πνιγόμουν και ασθανόμουν οτι θα πεθάνω.
Το παρελθόν και το μέλλον να ακροβατούν στο κενό, και εγώ ταξιδευτής μέσα στον χρόνο.
Εκεί που νομίζω οτι όλα ειναι μια χαρά, ξαφνικά βρίσκομαι αλλού,
λές και κρατάω στα χέρια μου τηλεκοντρόλ.
Λές και αλλάζω τον χρόνο, τον τόπο και τις καταστάσεις, και οι παράδοξες εκπλήξεις ειναι γεγονότα
αναπόφευκτα.
Λές και πατάω το κουμπί και συναντώ τον εαυτό μου σε διαφορετική φάση, είναι ενας τρόπος
να αποφεύγω τα ανιαρά και τα κοινά, είναι ενας τρόπος να αποφύγω μια ιστορία
που εχει ειπωθεί εκαντοντάδες φορές.
Είναι ενας τρόπος περιπλάνησης, και ταυτόχρονα δημιουργίας και έμπνευσης.
Κάποιος θα με έλεγε ασθενή, ασθενή στην δίνη το χωροχρόνου και της χρονικής αστάθειας.
Ναι θα μπορούσα να ειμαι και ασθενής και γιατρός, γιατί τέτοιες χρονικές αναδρομές έχουν και ευχάριστες
και επώδυνες εκπλήξεις, να μπορέσω να γιατρέψω και να αλλάξω τα επώδυνα, και να γίνω ασθενής του έρωτα.
Τα κουμπιά για να βρεθώ στις διαστάσεις ρομαντισμού και ερωτισμού, τα εχω κάνει σούπα
απο το πολύ πάτα πάτα.
Το θλιβερό είναι όταν τα κουμπιά βραχυκυκλώνουν,
και ειδικά όταν βρίσκομαι σε φάση απογείωσης, και προσπαθώ να αποδείξω οτι ο χρόνος δεν μπορεί
να τα βάλει με τον ρομαντισμό και τον ερωτισμό.
Τότε έρχεται η εξαυλωση.
Και το μόνο που αφήνει πίσω ειναι απορίες, ερωτήματα που ελπίζουν να απαντηθούν σε άλλη χρονοδίνη.
το πόστ φυσικά για πολυδιάστατα μυαλα!!!
χεχεχεχεχε!!!!!
Abonați-vă la:
Postări (Atom)
