15.12.2009 20:24 @@@

Βγαινω απο το σπιτι, κλεινω την εξωπορτα βγαζω απο την τσεπη
τα τσιγαρα και ξετυλιγω την ζελατινα.
Χαλασε ο καιρος παλι, ακουω να φωναζει μια ηλικιωμενη γυναικα.
Βαζω το τσιγαρο στο στομα αλλα δεν το αναβω.
Κοιταω αριστερα και βλεπω το βουνο που το εχει πνιξει η ομιχλη,
κοιταω τις στεγες των σπιτιων στα κεραμιδια που πεφτει το ψιλοβροχο
και με ενα βημα βγαινω στο πεζοδρομιο..
Τρελαινομαι να περπατω οταν βρεχει, να πεφτει το νερο στο ξυρισμενο μου κεφαλι
και να κατρακυλαει μεχρι τα χειλη μου και με την γλωσσα να πινω την φυση.
Σκεφτηκα το νερο οτι ειναι ευλογημενο για τον ανθρωπο.
Σκεφτομαι οτι τωρα, μας ερχεται μονο του, και θα ερθει καποτε η στιγμη που θα
σκαψουμε για να το βρουμε και δεν θα το βρισκουμε..
Ειναι αγραμματη η γρια οταν λεει, χαλασε παλι ο καιρος.
Ευλογημενος ειναι ο καιρος σημερα.
Ο ανθρωπος χαλασε.
Και χαλασε γιατι φοβαται μην βραχουν τα 500 ευρω που εδωσε για ρουχα,
χαλασε γιατι εδωσε 20 ευρω να βαλει ζελε στα μαλλια, χαλασε γιατι εδωσε 30 ευρω
να του καθαρισουν το αυτοκινητο στο πλυντηριο.
Δεν με νοιαζει εαν χαλασε ο καιρος οπως το εννοουν. Οπως δεν με νοιαζει
οταν ακουω τον μαναβη, τον κρεωπολη και τους αλλους, οτι σημερα
ηταν νεκρα η αγορα.
Δεν κουνιεται φυλλο ειπε δυνατα ο εμπορος υφασματων και τον ακουσαν ολοι
οσοι ηταν γυρω του..
Δεν πεφτει σαλιο. Ξαναφωναξε....
Καποιος κουνησε πανω κατω το κεφαλι του ζαρωνοντας το στομα του.
Καποιος αλλος ξυνει το κεφαλι του απο αμηχανια.
Αλλα εμενα δεν με ενδιαφερει καθολου.
Ας καταστραφουν ολοι.
Τι να με ενδιαφερει?
Αν αυτος πουλησει δεκα μετρα υφασμα, η εκατο?
Αν πουλησει ο αλλος 2 κιλα μοσχαρισιο κρεας η πενηντα?
Δεν με αφορα.
Εμενα με ενδιαφερει να βγω στον δρομο, και να βραχουν τα παπουτσια μου.
Να παω στο περιπτερο να αγορασω την τσιχλα μου, τα τσιγαρα μου, και την εφημεριδα μου.
Να σταματησω στο σουβλατζιδικο και να φαω 2 σουβλακια, να πιω και ενα αναψυκτικο.
Τι με νοιαζει εαν χρεωκοπησε η κραισλερ, η μερσεντες η καποια αλλη εταιρια?
Τι με νοιαζει εαν υπαρχουν εκατομμυρια ανεργοι σε ολο τον κοσμο, και δεν μπορουν να ταισουν
τα παιδια τους, η δεν μπορουν να εχουν γεματο το χριστουγεννιατικο τραπεζι?
Πρεπει να με ενδιαφερει εαν εχει δωρα κατω απο το χριστουγεννιατικο δεντρο, που τα παιδια περιμενουν με ανυπομονησια?
Τι με νοιαζει σε ποιον θα πεσει το πρωτοχρονιατικο λαχειο, απο που ειναι, και ποσα θα παρει?
Εμενα με νοιαζει να βγω στην βροχη και να βραχουν τα παπουτσια μου.
Δεν με ενδιαφερουν τα προβληματα που εχει ο κοσμος.
Εμενα με απασχολουν τα μικρα πραγματακια, που για καποιους αλλους ειναι
εντελως ασημαντα.
Ε τι να κανουμε αυτος ειμαι.
Με ενδιαφερουν τα ατομα, που την σκεψη τους μπορει να την κανουν πραξη, δεν με ενδιαφερει
ρε φιλε το πολυ το μπλα μπλα, και λογια του αερα, για να δειξεις σε εμενα οτι καποιος εισαι.
Ουτε με ενδιαφερει ποτε θα παρεις το δωρο χριστουγεννων ,πως και που θα το ξοδεψεις.
Ε μαααα!!
Σημερα ο καιρος ειναι χαρμα, και η βροχη εξακολουθει να πεφτει ακαταπαυστα, και στο πεζοδρομιο
βλεπω εναν σκυλο που το τριχωμα του εχει γινει σαν κουρελου, το κεφαλι του μια δεξια και αριστερα
προσπαθωντας να προσανατολιστει απο που ερχονται η διαφορες μυρωδιες, γιατι η πεινα του θεριζει τα αντερα.
Βλεπω και μια γυναικα μελαχρινη που με κοιταει στα ματια, σαν να ψαχνει τον αντρα της ζωης της.
Και εγω απλα την προσπερνω.
Την προσπερνω γιατι, δεν την αρεσει η βροχη, την προσπερνω γιατι κραταει την ομπρελα, την προσπερνω γιατι φοβαται την βροχη.
Εαν φοβαται την βροχη ποσο μαλλον θα φοβαται εναν ανδρα ε?
Την προσπερνω γιατι φοβαται να βρεξει τα παπουτσια της.
Την προσπερνω γιατι δεν ειδε την ζωη απο ψηλα, να μπορεσει να δει ποιος ελεγχει την ζωη της, και την τυχη της.
Να δει την ζωη απο ψηλα και να καταλαβει τι ειναι αυτο που την κυνηγαει καθημερινα στους δρομους, και εχει αυτην την ανασφαλεια.
Την προσπερνω γιατι ,δεν μπορει να δει την ζωη, απο αλλο βαθρο να μπορεσει να ονειρευτει,να δει το παρελθον για να μπορεσει να προσδιορισει το μελλον.
Αλλα εγω, απλα την προσπερασα.
Γιατι με ενδιαφερει μονο να βραχουν τα παπουτσια μου.
Αυτα τα λαμπακια που στολιζουν τις βιτρινες και τα δεντρα πραγματικα ειναι πολυ ηλιθια δεν νομιζετε?
Προσπαθουν να τους βαλουν ολους σε ενα πνευμα γιορτινο, ξαφριζοντας το πορτοφολι του καθε ανοητου συναισθηματικα φορτισμενου ανθρωπου.
Μα ποσο πολυ ηλιθιος εχει γινει ο ανθρωπος στις μερες μας?
Και πραγματικα ειμαι ανησυχος γιατι ενω του δειχνει και του λεει οτι ειναι ηλιθιος, αυτον δεν τον απασχολει.
Το δεχεται αδιαφορωντας για το ποια ειναι η φυση του.
Αδιαφορωντας για το ποιος ηταν, και ποιος εγινε με την προτροπη καποιων αλλων.
Αδιαφορει για το ποια θα ειναι η καταληξη.
Νομιζω οτι εχει καταδικασει τον εαυτο του.
Αλλα το θλιβερο ειναι, οτι τον νοιαζει να μην βραχει.
Μην φοβασαι να δεις τα παπουτσια σου μουλιασμενα απο το νερο, ειμαι σιγουρος οτι η ζωη θα σε ανταμειψει.
Η βροχη οσο παει γινεται και πιο δυνατη, και τωρα ειναι ευκαιρια να αναψω το τσιγαρο μου.
Ας καθησω στο παγκακι, ας απλωσω και λιγο τα ποδια μου, να βραχουν καλα καλα.
Τραβαω και δυο τρεις δυνατες τζουρες, να μπορεσει να φτασει ο καπνος μεχρι τα νυχια των ποδιων.
Και μολις φτανει ο καπνος στα ακρα, συνειδητοποιω οτι ειμαι ολομοναχος μεσα στην βροχη...
Με πιανει και ενα νευρικο γελιο (Αχ θεε μου) μα τι γελιο? Και φωναζω δυνατα ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ, ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΦΟΒΙΤΣΙΑΡΗΔΕΣ.
Κρυφτειτε ανθρωπακια απο το νερο, κρυφτειτε πισω απο το δαχτυλο σας, κρυφτειτε κατω απο την ομπρελα σας.
Κρυφτειτε σαν τους βρυκολακες που φοβουντε το φως μην τους καψει, κρυφτειτε σαν τους δαιμονισμενους που φοβουνται τον αγιασμο.
Μην βγαινετε στον δρομο μονο και μονο, για να δειξετε οτι ειστε μεσα στο πνευμα τον χριστουγεννων...
Αφου εισαι διαφορετικος γιατι δεν μπαινεις μεσα στο φερετρο σου?
Εαν φοβασε το νερο, εισαι απλα ενας ζωντανος νεκρος.
Δες εμενα....
Οχι δες εμενα, ποσο μουσκεμα εχω γινει.
Δες ποσο βαρια εχουν γινει τα παπουτσια μου απο το νερο.
Ειμαι λιγο διαφορετικος απο εσενα, το ξερω.
Αλλα προσπαθησε να αλλαξεις κατι.