Δεν υπαρχειπιο απαισιο θεαμα, απο το να παρατηρεις εναν ανθρωπο που πιανεται ενοχος, οχι για καποιο συνηθισμενο εγκλημα, αλλα γιατι εδειξε κατι παραπανω απο εγκληματικη αδυναμια.
Γιατι τελικα αρκει μια στοιχειωδης αυτοπειθαρχια ωστε να μας αποτρεψει απο το να γινουμε εγκληματιες.
Ο αληθινος κινδυνος κυριες και κυριοι (κερια και λιβανια) πηγαζει απο μια αδυναμια αγνωστη που ωστοσο υποψιαζομαστε την υπαρξη της.
Ειναι μια αδυναμια που μενει μεσα μας καταχωνιασμενη, που ειτε ειναι συνειδητη, ειναι ειναι ασυνειδητη.
Μερικοι ανθρωποι αυτες τις αδυναμιες ξερετε πως τις αντιμετωπιζουν?
Με μαγια και με ξορκια....Δηλαδη ελεος.
Μαγοι και μαλακιες.
Ειναι ομως και καποιοι αλλοι ανθρωποι που τις αντιμετωπιζουν με αντρικεια περιφρονηση.
Και ειναι και καποιοι αλλοι που τις καταπιεζουν αυτες, και πολλες φορες τις αγνοουν επιδεικτικα
μια ζωη ολοκληρη.
Μα ειναι φυσικο να παρασυρθουμε και να κανουμε πραγματα που μας στιγματιζουν.
Μην σας φαινονται παραξενα ολα αυτα που σας λεω.
Ξερετε τι αγαθιαρικος και φοβισμενος κοσμακης υπαρχει εκει περα εξω?
Ουυυυυυυυυ.. χαμος.
Αυτες τις αδυναμιες και τις φοβιες ξερετε πως αλλιως τις λενε?
Ιδεολογικος προβληματισμος, μην χεσω μεσα.
Εδω κολλαει η φραση που λενε...
<< Μην φοβασε βρε ολα μια ιδεα ειναι. >> η ολα στο μυαλο σου μεσα ειναι.
Πω πω τα πηρα στο κρανιο τωρα.
Στο διαολο και οι ιδεες και ολα.
Ρεμπελες και ακαταματρες που τρυπωνουνε στα μουλωχτα απο το παραπορτι του μυαλου μας,
για να αποζυμησουν σταλια σταλια την ιδια μας την ουσια.
Που μας στερουν κατι μικρα πραγματακια που ξερουν να δινουν νοημα στην ζωη μας.
Πραγματακια που αν γαντζωθεις απο αυτα θα ξερεις οτι θα πεθανεις τιμια και γαληνια.
Φυσικα τα πιο πολλα απο αυτα που ειπα και ισχυριστικα δεν ισχυουν για εμενα ε?
Και δεν ισχυουν γιατι εχω ολα τα χαρακτηριστικα του ανθρωπου εκεινου, που...
αρεσει στον αλλον να με νιωθει πλαι στο διαβα της ζωης του.
Ισως γιατι δεν με κλονιζει τιποτα.
Ουτε τα τσαλιμακια της σκεψης, αλλα ουτε και οι νευρικες διαστροφες.
Ναι ρε φιλε και φιλεναδα, οσο και να προσπαθεις να μου μεταδωσεις αυτες τις σκεψεις και τις διαστροφες, ο καραιβικος δεν χαμπαριαζει.
Ειμαι παλια καραβανα.
Οχου παλι θα αρχισετε να λετε οτι ειμαι εγωπαθης και κουραφεξαλα.
Και εγω σα; λεω οτι... Η περιπτωση μου ειναι σκοτεινη.
Τοσο σκοτεινη οσο και η μυστηριωδης συμπεριφορα μου ας πουμε.
Αυτη η συμπεριφορα ειναι που σας κραταει αιχμαλωτους.
Επειδη ειμαι σπουδαια προσωπικοτητα και στεκω στις εμπροσθοφυλακες της ανθρωποτητας,
λες και οι σκοτεινες αξεδιαλυτες αληθειες που εχω πει και γραψει κατα καιρους διακυβευτηκαν εκει ωστε να επηρεασουν την ιδεα που εχει το ανθρωπινο ειδος για τον εαυτο του.
Τελος θα ηθελα να πω, σαν αρχηγος ολων των καραιβικων πειρατων, οτι...
Τιποτα δεν σαλευει στον κοσμο που απλωνεται μπρος στα ματια μου.
Μπορω ευκολα να φερω στο μυαλο μου, την εικονα της ξαφνικης ανταρας ψηλα στους σκοτεινους ουρανους, τον αιφνιδιο αναβρασμο στην αχανη επιφανεια της θαλασσας, το γρηγορο βουβο τιναγμα, το κτηνωδες πεταγμα, το αδραγμα της αβυσσου, την ανελπιδη παλη των αδυναμιων και φοβων, το φως των αστεριων να σβηνει πανω απο το κεφαλι μουγια παντα,σαν την πλακα που πεφτει βαρια και σφραγιζει εναν ταφο, η κραυγη διαμαρτυριας για τα χαμενα νιατα, το σκοταδι, του τελους.
Ναι τα βλεπω ολα αυτα.
Ολες αυτες τις εικονες στεκουν ολοζωντανες μπροστα στα ματια μου, και εσεις το μονο που εχετε να πειτε, ειναι οτι εχω εγωπαθεια.
Και προσεξτε ε?
Ειναι εικονες που με εχουν κανει να πετρωσω και να παγωσω απο την κορφη μεχρι τα νυχια, και το κεφαλι μου να καιει απο εναν ξεφρενο χορο σκεψεων, εναν χορο απο ακρωτηριασμενες τυφλες και μουγκες σκεψεις.
Ποσες φορες σας εχω βγαλει τα σωψυχα μου, λες και επροκειτω να μου δωσετε αφεση αμαρτιων?
Abonați-vă la:
Postare comentarii (Atom)
Niciun comentariu:
Trimiteți un comentariu