Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτάδι...

Σημερα εχει γενεθλια το μωρο μου,οι ματαρες μου οι ομορφες, η γυναικα που με εκανε να κλαψω να δακρυσω, να γελασω, να νευριασω.
Η γυναικα που κοιταξα μεσα στα ματια της και χαθηκα. Ματια που μεσα τους ειδα αγαπη, αφοσιωση και κατανοηση.
Ειναι η γυναικα με το ομορφοτερο χαμογελο που εχω δει, και αυτος ηταν και αρχικος λογος που την ερωτευθηκα, και ειμαι τυχερος που μου εδωσε την ευκαιρια να ανακαλυψω πως υπαρχουν ακομα γυρω μας ανθρωποι που μας αγαπανε πραγματικα.
Ευχομαι η ζωη να τις δωσει οτι μεχρι τωρα τις στερησε, γιατι ειναι ενας ανθρωπος που της αξιζουν τα παντα.
Μωρακι μου να εισαι πολυχρονη, γερη και να σε χαιρονται ολοι αυτοι που σε αγαπανε.

15,04,2009 13:35
Σ' αγαπάω, μ' ακούς;
Έτσι μιλώ για 'σένα και για 'μένα.
Επειδή σ' αγαπάω και στην αγάπη
ξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνος
από παντού, για 'σένα
να φυσάω να σε πηγαίνω παντού,
σ' έχουν ακούσει τα κύματα πως χαϊδεύεις,
πως φιλάς, πως λες ψιθυριστά το "τι" και το "ε."
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά.
Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτάδι....
Πάντα εσύ το νόμισμα και εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει
τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο.
θέλω τον αέρα που αναπνέεις
Xρονια Πολλα Αγαπη μου