Ειναι απιστευτο πως περναμε ολοκληρη την ζωη μας, με ματια μισοκλειστα,
αυτια βουλωμενα, και σκεψεις ναρκωμενες.
Ισως να ειναι πιο καλα ετσι.
Ισως αυτο να κανει την ζωη πιο ανεκτη και τοσο ευπροσδεκτη.
Αληθεια εχετε ποτε δει γυναικα με αυτα τα χαρακτηριστικα?
Εχετε δει ποτε την μελαγχολικη φιγουρα της?
Εχετε δει ποτε το πνευμα, μιας ανελεητης γνωσης θαμμενης σε ενα μοναχικο ταφικο προσωπειο,
με βλεμμα ολο παραπονο, και απελπισμενο, με χειλη σφραγισμενα για παντα?
Υστερα λετε οτι ξερετε απο γυναικες. Πφφφφφφφ.
Μα δεν ειναι πολυ ομορφη μια τετοια γυναικα?
Οχι πεστε μου δεν ειναι?
Δεν ξερω αν μπερδευομαι.
Ειναι ομορφη η μηπως παιζει ρολο, η δικια μου ικανοτητα να συμπασχω με εναν αλλον ανθρωπο?
Λετε να ταυτιζομαι με τις αναμνησεις και τα πιο τρυφερα συναισθηματα?
Η μηπως ειναι ομορφη, γιατι ειμαι ανθρωπος με συνειδηση και μαλιστα συνειδηση ρομαντικη?
Η μηπως ειναι ομορφη στα ματια μου, απο τα πολλα τα βασανα που εχει περασει?
Αυτη ειναι η μοιρα ολων μας.
Γιατι δεν υπαρχει ανθρωπος που να μην θυμαται, οτι στο απογειο της εκπληρωσεις των επιθυμιων του να εγκαταλειφθηκε απο καποιον η κατι, πιο ακριβο και απο την ιδια την ζωη.
Η κοινη μας μοιρα λοιπον, στρεφεται εναντια στις γυναικες με ιδιαιτερη σκληροτητα.
Δεν τις τιμωρει μια και εξω.
Αλλα τις επιβαλλει καποια βασανα μακροχρονια, θαρρεις για να ικανοποιησει εναν καταχθονιο ανικανοποιητο φθονο.
Λες και αυτη η μοιρα που κυβερναει την γη, ζηταει να παρει εκδικηση απο εκεινες τις υπαρξεις που τολμανε να υψωθουν πανω απο τα γηινα δεσμα.
Γιατι κυριες και κυριοι μοναχα οι γυναικες καταφερνουν μερικες φορες να δωσουν στην αγαπη τους ενα στοιχειο χειροπιαστο που σε γεμιζει με δεος, ενα υπεργκοσμιο αγγιγμα.
Μερικες φορες αναρωτιεμαι, πως να φαινεται ο κοσμος απο τα ματια μιας γυναικας?
Αν εχει το σχημα και την ουσια, που εχει για εμας τους ανδρες, τον ιδιο αερα οπως εμεις αναπνεουμε.
Μερικες φορες παλι σκεφτομαι πως προκειται για μια περιοχη εξω απο λογικης ευαισθησια που κοχλαζει απο την εξαψη μιας τρικυμισμενης τους ψυχης.
Ριψοκινδυνη, γεματη αυταπαρνηση ε?
Μα δεν ειναι πολυ ομορφη η γυναικα οταν εχει αυτο το μελαγχολικο βλεμμα?
Αλλα που ξερετε εσεις..
Δεν μου λετε..
Εχετε δει ποτε ομορφο σκοτεινο δωματιο?
Εχω δει εγω ομως.
Η γυναικα ειναι σαν ενα σκοτεινο δωματιο, που αν αναψεις ενα σπιρτο θα δεις μοναχα ενα κομματι του τοιχου, που αυτο σημαινει θα δεις μονο ενα κομματι της ψυχης της.
Τωρα που το σκεφτομαι πιο καλα, βλεπω πως τελικα ειχα προσεξει πολυ λιγα πραγματα για εκεινην. Αυτο που θυμαμαι πιο καλα απο ολα, ειναι η λεια της επιδερμιδα, και τα μαυρα μαλλια της. Θυμαμαι οτι οι κινησεις ηταν αβιαστες, ολο σιγουρια και οταν την επιανε το ντροπαλο κατακοκκινιζε.χαχαχα!!
Οι τροποι της ειχαν ενα περιεργο κραμα σεμνοτητας και τολμης.
Υστερα απο καθε της χαμογελο, η οψη της αλλαζε, γινοταν σιωπηλη, γεματη συγκρατημενη ανησυχια, λες και την καταδιωκε μονιμα η αισθηση ενος κινδυνου.
Μα τοσο ανασφαλεια πια?
Μα δεν ειναι πολυ ομορφη η γυναικα οταν εχει ανασφαλειες?
Αλλα που ξερετε εσεις.. πφφφφ
Ισως με ολα αυτα που γραφω να σκεφτεστε πως ειμαι ρομαντικος.ΟΧΙ.
Εγω το μονο που κανω ειναι να σας προσκομισω τις εντυπωσεις.
Ισως η ανασφαλεια της να προκυπτει απο το γεγονος οτι, ενω ηταν και ειναι ετοιμη να γινει χαλι και να την πατησεις, ισως γιατι φυλαγε το αποκτημα της με ακλονητη αποφασιστηκοτητα σαν να κινδυνευε να της φυγει.
Εχετε ακουσει γυναικα να βγαζει βογκητο λογο ανασφαλειας?
Αλλα τι ξερετε εσεις απο γυναικες....πφφφφφφφφφ
Μα δεν ξερετε ποσο ομορφη μπορει να ειναι μια γυναικα οταν βογκαει.
Αφιερωμενο.
vineri, 29 ianuarie 2010
Abonați-vă la:
Postare comentarii (Atom)
Niciun comentariu:
Trimiteți un comentariu