Εχω μια γευση τρικυμιας στα χειλη.
Αλλα αυτο δεν με εμποδιζει, να περιγραψω την ζωη μου, οσο ευκολη η δυσκολη θα μπορουσε να ειναι.
Αληθειες και ψεματα μιας αλλης εποχης μιας αλλης ζωης ειναι τα μοναδικα χαρακτηριστικα.
Παλευεις με την υπαρξη σου?
Πως?
Παλευεις να φτασεις στα ορια του κυνισμου και της αγαπης?
Πως?
Παλευεις με την πραγματικοτητα και τον ορθολογισμο?
Πως?
Μπορεις να περιπλανιεσαι σαν ξωτικο και να αποζητας τα μανταρινια και τα μουσμουλα?
Πως?
Μπορεις να βρεις τα μετρα και τα σταθμα που θα σε γαληνεψουν και θα σε ξεκουρασουν?
Πως?
Μπορεις να ονειρευτεις,οραματιστεις την πραγματικοτητα που δεν εζησες ακομα και δεν θα ομολογησεις ποτε?
Πως?
Οι πιο πολλοι λενε οτι καθε πραγμα ερχεται στην ωρα του.
Πλεονεκτες?
Η ζωη ξεκινα ανα-ποφευκτα απο τους γονεις μας.
Και απο τις αγριες σκιες των γεροντων και γριων.
Των γεροντων αυτων, που προκλητικα μισουν οτι γυρω τους δειχνει πως ειναι νεοτερο.
Μισουν και θετουν σε λειτουργια, κληροδοτουμενα ζητηματα απο μια απανθρωπη αλαζονια,
επειδη το επιταση η σκατοπαραδοση μας.
Συγνωμη αλλα δεν μπορω να αφησω ασχολιαστες τις ανθρωπινες αδυναμιες, οτι αφορα υποκρισια
και βαναυση συμπεριφορα.
Ειδικα οταν εχει επιπτωσεις δυσαρεστες ως προς την ανθρωπινη υπαρξη.
Νομιζω οτι η φυση του ανθρωπου, στο περασμα των αιωνων παραμενει πεισματικα αμεταβλητη
και ακινητη. Γιατι?
Οταν λεω στον αλλον απο που το βρηκες το τσιγαρο?
Και μου λεει....
Μου το εδωσε ο Σταλιν.
Υπαρχει γιατρικο φαρμακο η θεραπεια για αυτον τον ανθρωπο?
Τρελοι και γνωστικοι, γνωστικοι και τρελοι, ενα σωμα μια ψυχη, για εναν κοσμο καλυτερο?
Γινονται αυτα?
Οχι πεστε μου γινονται? Ε πως γινεται βρε γαμωτο και δεν το ξερω εγω?
για πε για πε.....
Abonați-vă la:
Postare comentarii (Atom)
Niciun comentariu:
Trimiteți un comentariu