28.01.2010 14:19

Πολυ ανεργεια ε?
Και απο οτι φαινεται η κατασταση θα γινει χειροτερη.
Θελω να γραψω κατι για τον ανεργο αντρα.
Μετα την απολυση του, ο ανεργος αντρας και κατ επεκταση οικογενειαρχης, το μονο που του εχει μεινει να βλεπει, ειναι η ηρεμη και βαρετη καθημερινοτητα του.
Ανεργος, και να ξοδευει τον βαρετο χρονο, του φτιαχνοντας τις δουλειες του σπιτιου, να βλεπει τηλεοραση,
να σερφαρει στο ιντερνετ, να ξεσκατωνει τα παιδια, αν εχει, να μαγειρευει, να πλενει, χιλια δυο σκατα.
Και το μεγαλυτερο ξεφτυλικι απο ολα, ειναι να περιμενει την γυναικα του ποτε θα γυρισει απο την δουλεια.
Ηρθες γυναικα μου?
Πως ηταν σημερα η δουλεια?
Κουραστηκες?
Σου μαγειρεψα παστιτσιο σημερα.
Ολο αυτο το βλεπω εξευτελιστικο, και καποιοι απο εσας θα το θεωρησουν και νορμαλ.
Τα ερωτηματα που προκυπτουν ειναι πολλα.
Πως ανεχετε ενας ανδρας αυτην την κατασταση?
Να κανει την μπειμπι σιτερ η την οικιακη βοηθο.
Να βρισκετε ενας ανδρας στην κουζινα να πλενει τα πιατα, και να κοιταει απο το παραθυρο το μαυρο κορακι,
που καθετε στο κλαδι και τον κραζει.
Τον κραζει γιατι η ρυθμιζομενη ζωη που ειχε μεχρι προχτες που απολυθηκε, αρχισε σιγα σιγα να δειχνει σημαδια
απορρυθμισης.
Μοιάζει με game. Ενα game που οι κανόνες λειτουργιας του αλλάζουν συνεχώς.
Ενας αντρας σε αυτην την κατασταση, εχει την αισθηση και νομιζει, οτι αυτος ο κοσμος δεν ανηκει σε αυτον.
Δεν ξερει καν, αν ειναι πανω απο ολους, η κατω απο αυτους.
Το ερωτημα ειναι, και το κανω σε καθε αντρα ξεχωριστα, τι θεωρει οτι ειναι πιο καλο, και σημαντικο για αυτον?
Να εισαι κατω η πανω απο αυτον τον κοσμο?
Προσεξτε ομως, η ουσια δεν ειναι, αν ειναι χειροτερος η καπως καλυτερος.
Η ουσια ειναι να μπορεις να αντιληφθεις οτι ο κοσμος ειναι σαν ενα τρενο, και η ζωη ειναι ενα βουνο,
που προσπαθεις να φτασεις στην κορυφη. Ειτε στην πανω ειτε στην κατω.
Η διαδρομη εχει πολλους σταθμους.
Αραξε κανε μια σταση και πιες εναν καφε..
Σε ενα αλλο ποστ, καποιος π@π@ριδης μου ειχε πει για τα χαμενα τρενα της ζωης..
Οσο υπαρχουν ραγες θα υπαρχουν και τρενα.
Και οσο υπαρχουν τρενα θα υπαρχουν και ραγες.
Η ζωη ειναι να μαθεις και να ξερεις, ποτε  πρεπει να ανεβεις, και ποτε να κατεβεις απο το τρενο.
Μονο ετσι θα φτασεις στην κορυφη του βουνου, η στην κορυφη του πατου.
Και οταν φτασεις εκει, τοτε το μονο που πρεπει να κανεις ειναι, να στρογγυλοκατσει ο κωλος σου..
Αλλα ακομα και να πεσεις απο εκει πανω.
Τι πρεπει να κανεις ξερεις?
Πως τον ειπαμε αυτον τον αρχαιο που ειπε τα παντα ρει..?
Ηρακλειτο? Νομιζω ναι.
Αυτος ο μπαρμπας ειχε μεγαλο δικιο τελικα.
Ολα ρεουν, ολα ειναι ρευστα.
Το ιδιο και η ταξη πραγματων της καθημερινοτητας.
Και επανερχομαι στο ερωτημα, τι κανεις μολις πεσεις απο την κορυφη?
Εδω θα μπορουσαμε να πουμε, οτι η κορυφη οπως την αντιλαμβανομαστε ειναι ο υπαρκτος καθημερινος υλικος κοσμος.
Η πτωση απο αυτην την κορυφη μπορει να σε οδηγησει σε εναν κοσμο πνευματικο παραλληλα.
Οποτε αν θελεις να βρεις την πνευματικοτητα σου, το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να βρεις την πιο βαθεια τρυπα
η κανενα πηγαδι και να μπεις μεσα σε αυτο.
Οσο πιο βαθεια τοσο πιο καλα.... νομιζω οτι ειναι γνωστη αυτη η φραση σε ολους.
Η κορυφη της τρυπας..
Οσο δυσκολο ειναι να κατσεις στην κορυφη, αλλο τοσο δυσκολο ειναι να κατσεις στην υγρη κορυφη της τρυπας.
Ειναι ωρα να σκεφτεις την πραγματικοτητα  ανεργε αντρα. Μπορεις να την σκεφτεις ποια ειναι?
Νομιζω πως οχι. Και ξερεις γιατι δεν μπορεις να την σκεφτεις?
Γιατι εισαι πολυ κοντα σε αυτην. Απομακρυνσου... Απομακρυνσου.
Πεσε οσο πιο χαμηλα μπορεις.. Αν δεν πιασεις πατο δεν θα την σκεφτεις ποτε.
Αναμεσα στις 2 κορυφες ζει το 90% της ανθρωποτητας...
Το 90% ειναι αυτην την στιγμη πανω στο τρενο.
Αλλος εχει παρει την ανηφορα και αλλος την κατηφορα..
Μηπως.. λεω μηπως... Δεν πρεπει να ανεβω σε κανενα τρενο?
Μηπως δεν πρεπει να παω καθολου κοντρα στην ροη των πραγματων?